Έχει δικαίωμα η Εύα Ντίβα (και η κάθε Εύα Ντίβα) να εκφέρει άποψη;

Έχει δικαίωμα η Εύα Ντίβα (και η κάθε Εύα Ντίβα) να εκφέρει άποψη;

Έχει δικαίωμα η Εύα Ντίβα (και η κάθε Εύα Ντίβα) να εκφέρει άποψη;
Προφανώς όσο υπάρχει κάποιος που ρωτάει, ναι. Όταν το lifestyle γίνεται ο Δούρειος Ίππος των ακραίων

Η Εύα Ντίβα (κατά κόσμον Κυριάκου και μετά το γάμο της με τον πρόεδρο του ΕΛΑΜ πιθανότατα Μπράουν) έδωσε συνέντευξη στο “Όλα για σένα” όπου μεταξύ άλλων πέταξε το μοναδικό ίσως ΕΛΑΜικό που άπτεται του τομέα της (είναι τραγουδίστρια): Η Ελένη Φουρέιρα να εκπροσωπήσει τη χώρα της την Αλβανία και όχι την Κύπρο. Δήλωση τόσο βαρυσήμαντη και με τεράστιες προφανώς επιπτώσεις στην εξωτερική μας πολιτική που ευθύς ξέσπασε στα σόσιαλ η γνωστή σκατοθύελλα πολιτικής ορθότητας, σεξισμού και αγνών δημοκρατικών/χριστιανικών ψόφων. Γιατί άλλο να πεις “κράτα τις ρατσιστικές απόψεις για τον εαυτό σου κυρία μου” κι εντελώς διαφορετικό το “βούλωσέ το ξέκωλο που θα έχεις και άποψη”. Στην πρώτη περίπτωση ψέγεις τον εκφρασμένο ρατσισμό, στη δεύτερη είναι ολοφάνερο πως περισσότερο ενοχλεί το πώς δείχνει η συγκεκριμένη παρά το τι εκφράζει. Λες και όλες οι γυναίκες που ξεσπούν σε εθνικιστικά/ρατσιστικά παραληρήματα δείχνουν κάπως έτσι:

Μέχρι να εμφανιστεί στις πρόσφατες εκλογές στο πλευρό του αρραβωνιαστικού της (και υποψήφιου προέδρου) Χρίστου Χρίστου η Εύα Ντίβα, μία από τις χιλιάδες φερέλπιδες τραγουδίστριες η καριέρα των οποίων περιορίζεται σε μια χούφτα βίντεο με covers στο YouTube, πετούσε κάτω από το ραντάρ των lifestyle μίντια. Όμορφη, ψηλή και πληθωρική δεν άργησε να ξεχωρίσει μέσα στο μουντό προεκλογικό κλίμα και αφιερώματα στην “Κύπρια Μελάνια Τραμπ” (εφιαλτικό απ’ όπου κι αν το πιάσεις) άρχισαν δειλά-δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους.

Μόνο που με το πακέτο “νέα και όμορφη υποψήφια πρώτη κυρία” παίρνεις και τις ακραίες θέσεις του ΕΛΑΜ. Το lifestyle άλλωστε λειτούργησε ως Δούρειος Ίππος φασιστικών απόψεων στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, θυμηθείτε τα αναρίθμητα αφιερώματα στις γκόμενες του Κασιδιάρη.

Θα ήταν αστείο βέβαια να αποδώσουμε δόλο στα κουτσομπολίστικα σάιτ και τις εκπομπές τύπου “Όλα για σένα”, που το κοντινότερο που μπορούν να φτάσουν σε βάθος είναι το ντεκολτέ της επόμενης μούσας τους - τα μόνα που τους ενδιαφέρουν είναι το περιτύλιγμα, ο θόρυβος, τα νούμερα και τα κλικ.

Η Εύα Ντίβα, διαθέτει εντυπωσιακή εμφάνιση, πιασάρικο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, έχει τουλάχιστον μία αποτυχημένη συμμετοχή σε προκριματικά της Eurovision (που είναι κι αυτό που τσούζει πραγματικά, περισσότερο ίσως κι από την αλβανική καταγωγή της Φουρέιρα), είναι η σύντροφος ενός αμφιλεγόμενου πολιτικού προσώπου και οποιαδήποτε δήλωσή της μπορεί να προκαλέσει πόλωση και αντιδράσεις. Sold! Και στην περιορισμένη κυπριακή showbiz όπου ανακυκλώνονται καθημερινά μετά βίας μια ντουζίνα nobodies, φρέσκα και άφθαρτα (προς το παρόν) πρόσωπα σαν την Εύα που συνδυάζουν ομορφιά, κυπρομπαρόκ γκλαμουριά και πολιτική πόλωση μοιάζουν θεόσταλτα.

Η Εύα Ντίβα έχει κάθε δικαίωμα να εκφέρει πολιτική ή οποιαδήποτε άλλη άποψη, όπως έχει η Γιώτα, η Άντρη, η Ζαχαρούλα κι η Βαρβάρα, ανεξάρτητα εάν συμφωνείς ή όχι μαζί της. Με τη διαφορά ότι ποτέ κανένας δεν έστειλε μία από τις προαναφερθείσες συζύγους υποψηφίων “στην κουζίνα της” επειδή είπε τη γνώμη της. Κανείς ποτέ δεν χρησιμοποίησε απαξιωτικούς, μειωτικούς χαρακτηρισμούς για το σώμα, το στήθος ή το επάγγελμα των εν λόγω κυριών ούτε κατέκλυσαν το διαδίκτυο με φωτογραφίες τους από το Facebook με σχόλια τύπου “κοιτάξτε ποια μιλάει”. Προφανώς δεν έχει σημασία τι λες αλλά πόσο μεγάλα είναι τα βυζιά σου όταν το λες - από DD και πάνω φαίνεται πως χάνεις αυτομάτως την αξιοπιστία σου.

Στα media όλοι οι δημοσιογράφοι έχουμε λίγο πολύ επιλογή. Κι αν όχι ο συντάκτης, σίγουρα ο αρχισυντάκτης ή ο διευθυντής. Αυτός που θα κρίνει και θα αποφασίσει αν θα δώσει λόγο στην Εύα Ντίβα, τον Σφακιανάκη, την Ελένη Λουκά ή τον Αρχιεπίσκοπο για να εκφράσουν τις γνώριμες θέσεις τους, να δημιουργήσουν ξανά ντόρο, να γίνουν viral και να μπορέσουν οι “δημοκρατικοί πολίτες” να ξαναπέσουν από τα σύννεφα και να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους. Κάποιος έχει την επιλογή να το κάνει ή να ΜΗΝ το κάνει. Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει για λογοκρισία εάν κρίνεις πως δεν θα προβάλλεις ένα άτομο γνωστό για τη ρατσιστική/ομοφοβική/μισαλλόδοξη ρητορική του. Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ΔΕΝ έχουν βήμα στα μίντια, δεν είναι λογοκρισία όταν επιλέγεις ανάμεσα στα χιλιάδες πιθανά θέματα που μπορείς ν’ ασχοληθείς. Λέγεται απλά “ιεράρχηση” και είναι απολύτως θεμιτή. Όταν όμως αποφασίζεις να το κάνεις αυτομάτως οι κανόνες αλλάζουν. Γίνεσαι πλέον συνυπεύθυνος γι’ αυτό που ξαμολάς εκεί έξω και δέχεσαι τις όποιες συνέπειες, όπως ας πούμε ότι η ρητορική μίσους δεν πρέπει ποτέ να μένει αναπάντητη.

Οπότε ναι, μπορείς να προσάψεις χίλιους δυο αρνητικούς χαρακτηρισμούς στην Εύα Ντίβα για τις απόψεις της - και να βρίσκεσαι στη σωστή πλευρά τουλάχιστον για τους μισούς. Όμως το να την προβάλλεις εν γνώσει σου στοχεύοντας στα εύκολα νούμερα και κλικς είναι πολύ χειρότερο γιατί στην ουσία μετατρέπεσαι σε πλασιέ του μίσους. Ξεκάθαρα και συνειδητά (τις μαλακίες τύπου "κάνω απλά τη δουλειά μου" κράτα τες για τον πνευματικό σου).

Το γνώριμο μοτίβο της “κανονικοποίησης” των ακραίων θέσεων μέσω του φαινομενικά αθώου lifestyle άρχισε να σχηματίζεται. Μην πέσετε πάλι από τα σύννεφα αργότερα...

Loader