Η ευχάριστη διαμαρτυρία των φίλων του Ακάμα μπορεί να έγινε τις προάλλες μπροστά από τη Βουλή ωστόσο money talks και οι αναπτύξεις στην ευρύτερη παράλια περιοχή της Πάφου εντείνονται.

Όπως διαβάζουμε σε σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Φιλελεύθερος, οι κακάσχημες επαύλεις που έγιναν τον τελευταίο μήνα viral στην περιοχή Θαλασσινές Σπηλιές ενδέχεται να ήταν μόνο η αρχή, αφού η Περιβαλλοντική Αρχή ενέκρινε την επιπλέον ανέγερση οκταώροφου ξενοδοχειακού συγκροτήματος και 44 πολυτελών επαύλεων με ιδιωτική πισίνα.

Οι προτεινόμενες αναπύξεις αναφέρεται πως τοποθετούνται δίπλα από την περιοχή του Δικτύου Natura 2000, τις Θαλασσινές Σπηλιές και τον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Γεωργίου. Στο παραλιακό μέτωπο μπροστά από την προτεινόμενη ανάπτυξη βρίσκεται η παραλία Καφίζης, ενώ από το 2016 η κρατική γη εντός του Δικτύου Natura 2000 έχει κηρυχθεί σε Εθνικό Δασικό Πάρκο.

<img src='/sites/default/files/imported_photos_inline/1567768431_2_kazifis.jpg' alt='Απ' ότι βλέπουμε πάντως στη φωτό η παραλία Καζίφης έχει ήδη αναπτυχθεί Cyprus style' class='img-responsive'/>

Στο εμπρηστικό για τους Φίλους του Ακάμα δημοσίευμα (they are of course feeling shocked) προστίθεται πως σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη Διατήρηση της Μεσογειακής Φώκιας στην Κύπρο, δεν πρέπει να χωροθετείται οποιαδήποτε ανάπτυξη σε απόσταση 200 μέτρων από σπηλιές αναπαραγωγής και ξεκούρασης, ενώ σ’ αυτή την περίπτωση μιλούμε για οκταώροφο ξενοδοχείο σε απόσταση περίπου 150 μ. από την πλησιέστερη θαλασσινή σπηλιά.

Εμείς πάντως θυμηθήκαμε τον Αλεξανδρινό. Ας τον απολαύσουμε για ακόμη μια φορά, ποτέ δεν τον βαριέσαι άλλωστε:

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—

την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι, πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.