Πρωί Δευτέρας και ο καφές σκέτος.

Το δελτίο λέει πως έπεται κακοκαιρία και οι δρόμοι είναι ολισθηροί, λόγω βροχόπτωσης.

Ο Γκαρθία λογικά ξύπνησε με πονοκέφαλο, απ’ τους τόνους χαρτιού που του πάσαραν στο κεφάλι χθες μες το γήπεδο.

Κι εγώ έχω πονοκέφαλο, γιατί στα σόσιαλ κυκλοφορεί ακόμα εκείνη η φώτο με την εξάχρονη που κλαίει και τον Ερντογάν δίπλα της να λέει πως αυτοί που φοράνε μπορντό μπερέ δεν κλαίνε.

Αποφεύγω να ανοίξω τα άρθρα με τους βομβαρδισμούς στη Γούτα. Δεν αντέχει άλλο το μάτι μου, ούτε η ψυχή μου.

Με το ένα χέρι σκρολάρω στην οθόνη του κινητού και με το άλλο κρατώ εκείνο τον πρώτο καφέ.

Πέφτω πάνω στην "ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΑ" της Ελένης. Της Δρ. Ελένης Θεοχάρους.

Γελάω γοερά.

Πάει ο καφές.

(embed: )

"Απολογούμαι ταπεινά για την χθεσινή απουσία μου από το Εθνικό Μνημόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου στον Μαχαιρά. Οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έλαβα ουδεμία πρόσκληση, ούτε στα γραφεία της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ούτε στην οικία μου. Το ίδιο συνέβη και πέρυσι".

Βουτώ ένα μόρνινγκ κόφι σε ότι απέμεινε μες το ποτήρι και σκέφτομαι πως για το κακό που την βρήκε θα ευθύνεται ο νέος αλγόριθμος του φουμπού και δεν έφτασε κοντά της το event.

Ένος λεπτού σιγού για την ακάλεστη Ελένη, που δεν της έδωσαν την ευκαιρία να κλικάρει σ' ένα Interested, να πει πως Going τελοσπάντων.

Που κάποιοι αθεόφοβοι την ανάγκασαν, μία κρύα Δευτέρα του Χειμώνα, με δρόμους ολισθηρούς, να ποστάρει δημόσιες απολογίες που δεν παρευρέθη σε δημόσιο εθνικό μνημόσυνο γιατί δεν... καλέστηκε.

Οϊμέ, σε τι κόσμο ζούμε κύριοι;

Πίσσα και πούπουλα στους party crashers.

Καλή βδομάδα να έχουμε.

Ι.Χ.