Συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου "Η Τελευταία Μαγνητοταινία του Κραπ" του Samuel Beckett σε σκηνοθεσία Πάρι Ερωτοκρίτου

Η δράση τοποθετείται μέσα σ’ ένα άλλο “κήπο της Εδέμ” - μια σκηνογραφική αλληγορία στον κήπο των πρωτοπλάστων - μια αναφορά σε μια εποχή ή έναν ‘καιρό’ ο οποίος βρίσκεται έτη φωτός μακριά

13 Nov 2023

Για περισσότερα από σαράντα χρόνια, ανήμερα των γενεθλίων του, ο Κραπ ένας άσημος και μοναχικός συγγραφέας, ηχογραφεί τα κυριότερα συμβάντα της ζωής του από την χρονιά που πέρασε. Αυτές τις ηχογραφήσεις τις αρχειοθετεί λεπτομερώς, δημιουργώντας ένα μεγάλο αρχείο “περασμένων ημερών.”

Την ημέρα των 69ων γενεθλίων του, ο Κραπ, αποφασίζει να ακούσει ξανά μια συγκεκριμένη μαγνητοταινία - αυτήν που ηχογράφησε την ημερα των 39ων γενεθλίων του, τριάντα χρόνια πριν. Καθώς ακούει την παλιά ηχογράφηση, ο Κραπ έρχεται αντιμέτωπος με μνήμες, συμβάντα αλλά και επιλογές της νεότητάς του που καθόρισαν το παρόν αλλά και το μέλλον του. Κι όλα αυτά ενώ ετοιμάζεται να επιχειρήσει μια τελευταία ηχογράφηση εκείνο το βράδυ - μια ηχογράφηση η οποία ενδεχομένως να είναι και η τελευταία του.

Μέσα στο έργο υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ο Κραπ βιώνει μια μοναξιά εφάμιλλη αυτής που θα βίωνε ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στην γη.

Η δράση τοποθετείται μέσα σ’ ένα άλλο “κήπο της Εδέμ” - μια σκηνογραφική αλληγορία στον κήπο των πρωτοπλάστων - μια αναφορά σε μια εποχή ή έναν ‘καιρό’ ο οποίος βρίσκεται έτη φωτός μακριά. Το μόνο που έχει απομείνει ως τεκμήριο αυτής της εποχής είναι τα συντρίμμια μιας ‘παρελθοντικής τεχνολογικής προόδου’, η οποία ‘εκτόξευσε’ τον χαρακτήρα σ’ αυτό το ‘έξω-γήινο’ τοπίο. Είναι αυτά τα “συντρίμμια” αναμνήσεων χρησιμοποιεί ο Κραπ ως παρηγοριά και καταφύγιο αλλά και ως εργαλεία επικοινωνίας με το επέκεινα – εκεί που αίρεται ενδεχομένως ο διχασμός μεταξύ Θεού και ανθρώπου.