Γράφει η Μαρία Ιζαμπέλλα Αχιλλέως

Κεντρική Εικόνα: Screenshot από ανάρτηση στα Ξεροτήανα Πάφου

Η κατεδάφιση των διατηρητέων στη Λευκωσία από την Αρχιεπισκοπή εξαγρίωσε ψηφιακά αρκετούς πολίτες, που είδαν ξαφνικά τις εικόνες των κτιρίων και της ιστορίας που κουβαλούσε το καθένα να γίνονται σκόνη. Αναμενόμενα, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και αλληλουχία αναρτήσεων.

Αυτή η φωτογραφία όμως είναι απλά ένα στιγμιότυπο από την «ταινία» που καιρό τώρα παρακολουθούμε.

«Δεν νοείται η ίδια η Εκκλησία να ασελγεί στο σώμα του πολιτισμού» ανέφερε προβληματισμένος σε δηλώσεις του ο κ. Κωνσταντής, πρόεδρος του ΕΤΕΚ.

Πότε όμως θα προχωρήσουμε και πέρα από τις ψηφιακές μας αντιδράσεις και θα βάλουμε επιτέλους φραγμό στον κύριο με την μπουλντόζα;  Δεν είναι πλέον μόνο θέμα καμωμάτων και έπαρσης ενός μεγαλοεπιχειρηματία καθώς και των ουκ ολίγων παραδειγμάτων ρατσιστικού λόγου του, μα αφορά ό,τι μας ανήκει.

Και όχι, ο πολιτισμός μας και η φύση αυτού του νησιού, έρμαια σε ξένους μα και τόπακες επενδυτές, δεν ανήκουν σε καμία κυβέρνηση, σε καμία εκκλησία, ό,τι και αν γράφει πάνω το κοτσάνι τους. Μας ανήκουν.

Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες αρκετών καταστροφών στο φυσικό μα και πολιτισμικό περιβάλλον από την Αρχιεπισκοπή στον βωμό του χρήματος και της «ανάπτυξης». Με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης άρα και εκμετάλλευσης περιουσιών, μα και με την ανοχή της συγκεκριμένης κυβέρνησης, αντιληφθήκαμε ότι οι αποφάσεις της Εκκλησίας σε σχέση με το περιβάλλον και τον πολιτισμό δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.

Είναι καιρός να αναρωτηθούμε, να διεκδικήσουμε νόμους και κυρίως την εφαρμογή τους, χωρίς εξαιρέσεις, ώστε να ελεγχθεί η ασέλγειά της πάνω σε ό,τι απέμεινε σε φύση και κτιριακό πολιτισμό σε τούτο το νησί.

Αν αναλογιστούμε ότι εν καιρώ Τουρκοκρατίας πέρασε στα χέρια της ένα μεγάλο μέρος της εδαφικής γης και πλούτη του νησιού, γη που ανήκε στους τότε πολίτες και στους τώρα απογόνους τους, τότε αυτό το κάνει ακόμη πιο ανησυχητικό.

Μια νομική μελέτη ενδεχομένως σήμερα, να έκρινε παράνομες τέτοιες δωρεές, αφού ουσιαστικά βασίζονταν στην εκμετάλλευση της αγνής πίστης ή και φόβου ενός θεοσεβούμενου ανθρώπου.

«Η ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ Εκκλησία της Κύπρου θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο περιοδικό «Forbes» με τις πλουσιότερες στον κόσμο, αν υπήρχε τέτοια λίστα. Με 868 εκατ. ευρώ αποθεματικό, με ακίνητα, με τραπεζικές καταθέσεις, με μετοχές στο χρηματιστήριο, ποιος αλήθεια δεν θα ζήλευε το ιερό πορτοφόλι της» έγραφε ο Ν. Χασαπόπουλος,  στην αρχή της κρίσης το 2009,  στο Βήμα της Ελλάδας.

Είναι καιρός η Εκκλησία μας να πάρει παράδειγμα από άλλες Εκκλησίες. Ένα ολόκληρο Βατικανό είναι ένας πολιτισμικός χώρος ταυτόχρονα, ένα ζωντανό μουσείο. Σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, εκκλησίες χτισμένες σε περασμένους αιώνες, έχουν αρχιτεκτονική και ιστορική αξία και θεωρούνται και αξιοθέατα πέρα από τη θρησκευτική τους σημασία. Στην Κύπρο παρόμοιους χώρους λατρείας, με ιστορική σημασία ελάχιστους έχουμε, μα κάποια εκκλησάκια έχουν όντως μια αισθητική αξία. 

Και δεν μας φτάνει που στο νησί χτίζουν ακόμη κάτι υπέρογκα κακάσχημα τέρατα κτίρια, που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της πόλης, σε εποχές που, ελάτε ας το παραδεχθούμε επιτέλους, οι εκκλησίες είναι τις 345 ημέρες του χρόνου άδειες, η Αρχιεπισκοπή με κάθε εμπορική ευκαιρία εκμεταλλεύεται τη γη που είναι στα χέρια της ώστε να κατεδαφίσουν, να γκρεμίσουν, να λεηλατήσουν ό,τι τους δόθηκε με ευλάβεια.

Αυτή τη στιγμή διαβάζω από περιβαλλοντική ομάδα ότι γίνονται εργασίες ή καλύτερα καταστροφές στην κοιλάδα της Σολέας, όπου στον Άγιο Επιφάνιο σε μια δασώδη περιοχή ξεκίνησε αποψίλωση και εκσκαφή τεράστιας έκτασης γης που ανήκει στη Μητρόπολη Μόρφου για τη δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου. Και προς θεού το φωτοβολταϊκό πάρκο το θέλουμε, απλά χωρίς να καταστρέψουμε ό,τι πράσινο έμεινε.

Σε μια χώρα που υστερεί σε κτιριακό πολιτισμό – μας σώζουν κάποια αρχαία μνημεία και ό,τι απέμεινε από τον προηγούμενο αιώνα κυρίως- ποιος θα σταματήσει την αδηφαγία της Εκκλησίας;

Θρησκευόμενοι ή όχι, απαιτούμε μια Εκκλησία που να σέβεται, να προστατεύει και να ποιεί πολιτισμό και όχι το αντίθετο. Ειρωνικές είναι οι συχνές αναφορές του Αρχιεπισκόπου για τη λεηλασία μνημείων στα κατεχόμενα από τον Τούρκο εισβολέα.

Απαιτούμε η πολιτική εξουσία να παρεμποδίσει άλλες καταστροφές λόγω κενών στο πολεοδομικό και νομοθετικό πλαίσιο. Απαιτούμε αλλαγές χθες στους προαναφερθέντες τομείς.

Ενδεικτική είναι η εισαγωγική ερώτηση μιας δημοσιογράφου, σε συνέντευξή του Αρχιεπισκόπου στη StockWatch δέκα χρόνια πριν. Η απάντησή του είναι η απάντηση ενός επιχειρηματία και όχι ενός πνευματικού ηγέτη.

Μακαριότατε, πώς επηρεάζει η οικονομική κρίση τα της Εκκλησίας;

Μ.: Η κρίση επηρεάζει σε όλους τους τομείς την Εκκλησία. Κατ’ αρχήν έχουν πληγεί σημαντικά οι εργασίες στους δύο κύριους τομείς επενδύσεων μας, δηλαδή των τραπεζών και της τουριστικής βιομηχανίας. Ακόμη και το παγκάρι της Εκκλησίας έχει πληγεί γιατί οι πιστοί ανάβουν κερί με λιγότερα χρήματα.

Και όσο θα φταίτε πιστοί, που ανάβετε κερί με λιγότερα χρήματα και η πούγκα της Εκκλησίας γεμίζει λιγότερο, καιρός να αναρωτηθούμε αν ο λόγος του μακαριότατου πλησιάζει στο ελάχιστο τον λόγο του Χριστού, τον λόγο της αγάπης και αν δεν αρθρώνει απλά οικονομικούς και επιχειρηματικούς όρους με ωμότητα ακόμη κι όταν αναφέρεται στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Και αν ο λόγος του είναι αυτός δεν θα έπρεπε να προκαλούν πλέον έκπληξη οι πράξεις-αποφάσεις του/ς.

Και αν θα μιλήσουμε για αμαρτίες, από τις μεγαλύτερες είναι η σύληση του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου της χώρας σου, που μόνο σε έγγραφα σου ανήκει.

Γιατί κερδοφόρο σε μια χώρα σεβασμιότατε, που σεβασμό δεν δείχνεις, δεν είναι μια δράση που παράγει μόνο κέρδος οικονομικό, μα και πολιτισμικό και μάλιστα το δεύτερο κέρδος είναι  ανεκτίμητης αξίας.

Πότε και πώς θα σταματήσουμε αυτή τη σύληση;

Η απάντηση στο ποιος θα τον σταματήσει είναι μόνο μία: Εμείς.