Ρομποτικά δελφίνια, τα οποία δύσκολα ξεχωρίζει κανείς από τα πραγματικά, δημιούργησε μία εταιρεία στη Νέα Ζηλανδία, με στόχο την πώλησή τους σε ενυδρεία.  

Υπακούν σε εντολές, κολυμπούν με επιτυχία σε δεξαμενές σε εμπορικά κέντρα και αντέχουν τη στενή επαφή με τους ανθρώπους, η οποία μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβής για τα πραγματικά δελφίνια, χωρίς να εγείρονται ηθικά ζητήματα. Και πολύ γρήγορα θα μπορούσαν να εμφανιστούν σε ενυδρεία στην Κίνα.   

Επιχειρηματίες από τη Νέα Ζηλανδία συνεργάζονται με Αμερικανούς που δημιούργησαν μερικά από τα πλέον διάσημα πλάσματα του Χόλιγουντ για να αναπτύξουν τα σχεδόν πανομοιότυπα με τα πραγματικά, ρομποτικά δελφίνια.   

 Ένα ρομποτικό δελφίνι που απαντάει, κουνώντας το κεφάλι του, σε μία ερώτηση που του κάνει ένα παιδί, χάρη στον άνθρωπο που το ελέγχει με ένα τηλεχειριστήριο, μπορεί να μην ακούγεται ελκυστικό ή ακόμη να φαντάζει ανησυχητικό. 

Ωστόσο, καθώς τα ενυδρεία σε όλον τον κόσμο αντιμετωπίζουν αυξανόμενες πιέσεις για να εγκαταλείψουν τις παραστάσεις με αληθινά θαλάσσια θηλαστικά, τα μηχανικά αυτά πλάσματα αποτελούν μία ελκυστική εναλλακτική λύση, αναφέρουν οι δημιουργοί τους.   

 Όπως υποστηρίζει ο Roger Holzberg, πρώην διευθυντής δημιουργικού της Walt Disney που βρίσκεται ανάμεσα στους κατασκευαστές των ρομποτικών δελφινιών, τα θαλάσσια πάρκα βλέπουν τα έσοδά τους να μειώνονται εδώ και μία δεκαετία εξαιτίας «δεοντολογικών ζητημάτων» ωστόσο η περιέργεια του κοινού για γνώση γύρω από αυτά τα ζώα είναι πιο ισχυρή από ποτέ.

Ο Holzberg συνεργάζεται με τον Walt Conti, υπεύθυνο για μερικά από τα πιο γνωστά θαλάσσια ζώα του σύγχρονου κινηματογράφου. Το όνομα του Walt Conti συγκαταλέγεται σε ταινίες όπως τα Free Willy και Flipper.   

 «Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε αυτόν τον κλάδο και ότι η προσέγγιση (που προτείνουμε) μπορεί να είναι περισσότερο ανθρώπινη και κερδοφόρα», πρόσθεσε ο Holzberg.

Η τιμή ωστόσο των 22 εκατομμυρίων ευρώ ανά ρομποτικό δελφίνι λειτουργεί ως αποθαρρυντικός παράγοντας για τους υποψήφιους αγοραστές καθώς οι δημιουργοί τους δυσκολεύονται να πείσουν ότι τα ρομποτικά δελφίνια, σε βάθος χρόνου, θα κοστίσουν λιγότερο από ότι τα πραγματικά.   

Σύμφωνα με τον Li Wang, εκ μέρους της Edge Innovation, της νεοζηλανδικής εταιρείας που βρίσκεται πίσω από τα ρομποτικά δελφίνια, η δημιουργία τους θα κοστίζει τέσσερις φορές περισσότερο από τα πραγματικά δελφίνια αλλά έχει πολύ μεγαλύτερο «προσδόκιμο επιβίωσης». 

Ο ίδιος κάνει λόγο για μια περισσότερο κερδοφόρα κίνηση - σε σχέση με την απόκτηση των πραγματικών δελφινιών - ενώ επισημαίνει πως τα ρομποτικά δελφίνια δεν χρειάζονται τροφή και περίθαλψη, ενώ το νερό δεν είναι ανάγκη να διατηρείται σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες.    

Κατά μέσο όρο, τα ρινοδέλφινα ζουν λιγότερο από είκοσι χρόνια σε αιχμαλωσία, αλλά τριάντα έως πενήντα στην άγρια φύση. Πριν την εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού, χτίστηκαν τουλάχιστον 30 ενυδρεία στην Κίνα, υποστηρίζει ο Li Wang και μία μεγάλη κινεζική εταιρεία είχε δεσμευτεί να αντικαταστήσει τα πραγματικά δελφίνια με ρομποτικά.  

Σύμφωνα με όσα δηλώνουν εμπλεκόμενοι στο εγχείρημα στον Guardian, το πρωτότυπο ρομποτικό δελφίνι ζυγίζει πάνω από 270 κιλά και είναι αδύνατο να το ξεχωρίσεις από ένα πραγματικό, προϋπόθεση που είχε θέσει η Red Star Macalline για το έργο. Σε παρουσίαση το κοινό δεν κατάφερε να ξεχωρίσει το αληθινό από το ρομποτικό δελφίνι.    

Οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων χαιρέτισαν την κίνηση. Η Elisa Allen, διευθύντρια της βρετανικής People for the Ethical Treatment of Animals, εξέφρασε την ελπίδα πως τα ρομποτικά δελφίνια «θα αντικαταστήσουν τα πραγματικά στα ενυδρεία όλου του κόσμου».   

«Το 2020, η τεχνολογία αιχμής μας επιτρέπει να βιώσουμε τη φύση χωρίς να την βλάψουμε», αναφέρει η Allen προσθέτοντας πως στη φύση τα δελφίνια κολυμπούν έως σαράντα μίλια την ημέρα.  O Li Wang πιστεύει ότι ο κόσμος δεν θα ενδιαφέρεται για το αν τα δελφίνια είναι πραγματικά ή ρομπότ. 

«Η νεότερη γενιά, ξοδεύει πολύ περισσότερο χρόνο από εμάς παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια στο Διαδίκτυο. Πρέπει να αναρωτηθούμε για το τι είναι πραγματικό και τι είναι ψεύτικο».  

Πηγή