Δεν είναι μυστικό ότι η δημοσιογραφία στη Κύπρο έχει βγάλει κακό όνομα, ας όψονται η ημιμάθεια, ο φτηνός εντυπωσιασμός, τα clickbaits, τα fake news, η επιπολαιότητα και ο ερασιτεχνισμός που διέπουν πολλές φορές την κάλυψη θεμάτων που άπτονται του συναισθηματισμού (όπως πχ τα εγκλήματα και ειδικότερα τα σεξουαλικής φύσεως) - μακρά η λίστα των πληγών του επαγγέλματος που όχι μόνο δεν επουλώνονται αλλά εξαπλώνονται σαν καρκινώματα μολύνοντας πολλές φορές και παραδοσιακά, υποτίθεται πιο προσεκτικά και αξιόπιστα, media. Μικρή αγορά, τεράστια τα έξοδα, λίγα τα έσοδα, μεγαλύτερη η ανάγκη για κλικς, λάικς και shares.

Όμως πρέπει κάπου να τραβάμε τη ρημάδα τη γραμμή. Η υπόθεση του serial killer ανέδειξε εκτός από τις αδυναμίες του συστήματος, τον θεσμικό ρατσισμό και την ανάγκη για σοβαρή εξυγίανση της Αστυνομίας και την αδυναμία μεγάλης μερίδας των εγχώριων ΜΜΕ να διαχειριστεί ψύχραιμα και χωρίς να πέσει στη λούμπα του εύκολου και φτηνού συναισθηματισμού

Ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί είναι είδηση η επιθυμία του δράση να εξομολογηθεί, η δημόσια μεταμέλειά του ή το τι αναφέρει στη “χειρόγραφη απολογία” του; (ουάου, δείτε τον γραφικό χαρακτήρα του κτήνους, φοβερή αποκάλυψη). Κατανοώ την ανθρώπινη ανάγκη για εκλογίκευση του παραλόγου, την αναζήτηση λογικών απαντήσεων και κινήτρων πίσω από αποτρόπαιες πράξεις, ένα είδος (πλασματικού εφησυχασμού ότι αυτού του είδους οι φρικαλεότητες διαπράττονται από άρρωστα, ψυχασθενή άτομα σε βάρος ατόμων υψηλού κινδύνου (αλλοδαπές, γυναίκες χαλαρών ηθών που ψάχνονται στο διαδίκτυο) που ίσως το προκάλεσαν οι ίδιες στον εαυτό τους - οτιδήποτε μας κάνει να κοιμόμαστε πια ήσυχοι το βράδυ και μ’ αυτό το πλευρό, ότι δηλαδή “αυτά συμβαίνουν στους άλλους” (κάποτε συνέβαιναν και “μόνο αλλού” όμως όπως είδατε αυτό ψιλοκαταρρίφθηκε).

Όμως σοβαρά τώρα, “σκότωνε τα μωρά γιατί πίστευε πως τα εκπόρνευαν οι μητέρες τους”; Πείτε σας παρακαλώ ποιον ακριβώς κανόνα της δημοσιογραφίας εξυπηρετεί αυτός ο λεκτικός εμετός;

Είναι είδηση; Όχι, είναι απλά κάτι που κατέβασε το διαταραγμένο μυαλό ενός τέρατος που σκότωσε επτά ανυπεράσπιστους ανθρώπους, το έγραψε στην απολογία του κι από κει βρήκε το δρόμο προς το κοινό μέσω πολλών πρόθυμων ΜΜΕ που διψούν για αίμα και σπέρμα. Όχι όλα για να είμαι δίκαιος, ευτυχώς κάποιοι συνάδελφοι είχαν τον νου να παραλείψουν τις εξωφρενικές αυτές αισχρότητες απ' το σχετικό ρεπορτάζ.

Είναι αποκάλυψη που ωφελεί το καλώς νοούμενο δημόσιο συμφέρον; Καμία σχέση. Πρόκειται απλά για γνωστό, φτηνό αλλά πάντα αποτελεσματικό, νομικό τέχνασμα όπου ο δράστης ρίχνει λάσπη στα θύματα (που δεν βρίσκονται στη ζωή για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους) και ότι κολλήσει. Και σε μια βαθιά ρατσιστική κοινωνία που του επέτρεψε να δράσει για τρία χρόνια ανενόχλητος σκοτώνοντας γυναίκες και παιδιά που ήξερε πως δεν θα αναζητήσει κανείς, είναι no brainer να παίξεις το χαρτί της παιδικής κακοποίησης ελπίζοντας σε ψήγματα συμπάθειας έστω ανάμεσα στο κοινό των ψεκασμένων που είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν σε οτιδήποτε εκτός απ’ την αλήθεια: ότι δηλαδή ένας από εμάς, γνήσιος Κυπραίος, διέπραξε ένα από τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία απλά και μόνο επειδή μπορούσε. Τόσο απλά. Τόσο πεζά.

Έχει δικαίωμα ο κόσμος να γνωρίζει; Η μόνιμη επωδός για να μπορεί κυριολεκτικά ο καθένας να διαδίδει ό,τι μαλακία του κατέβει. Φυσικά και όχι. Ο κόσμος έχει δικαίωμα να γνωρίζει γεγονότα, κατά προτίμηση αληθινά και όχι αποκυήματα της φαντασίας ενός εγκληματικού (και όχι τόσο ευφυούς) μυαλού. Ναι, έχουμε δικαίωμα να γνωρίζουμε ότι ο Μεταξάς έδωσε γραπτή κατάθεση περιγράφοντας τα εγκλήματα, τα κίνητρα και τα συναισθήματά του, είναι άλλωστε μέρος της διαδικασίας αλλά όχι, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στα ανυπόστατα ψεύδη, τις χυδαιολογίες και τα σιχαμερά κουτσομπολιά σε βάρος των θυμάτων υπό τον μανδύα της δήθεν ενημέρωσης, επειδή τα συμπεριέλαβε ο δράστης στην κατάθεσή του. Εκείνος θα κάνει και θα πει ό,τι θέλει ή ό,τι τον συμβουλεύσει ο δικηγόρος του προκειμένου σε 25 χρόνια από τώρα να έχει ελπίδες έγκρισης το αίτημά του για αποφυλάκιση ή προεδρική χάρη (ευτυχώς που δεν θα είναι ακόμα ο Αναστασιάδης γιατί ποτέ δεν ξέρεις) συνεπώς εναπόκειται στα media που υποτίθεται πως διαθέτουν μυαλό, ένστικτο και σωστό κριτήριο ώστε να μην αναπαράγουν αυτές τις αθλιότητες.

Και είδαμε πόσο καλά πήγε αυτό το τελευταίο...