Μετά από ογδόντα και πλέον χρόνια, τι πρέπει να γίνει με το βαρύ αυτό παρελθόν; Κρίμα δεν είναι να κατεδαφιστεί, κομμάτι της ιστορίας δεν είναι κι αυτή;

Η οικοδόμηση της ιταλικής αυτής "νέας πόλης" προωθήθηκε από το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, οικοδομήθηκε.

Ήταν βασικά στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν ο Ντούτσε έβαλε να αποξηράνουν τη βαλτώδη περιοχή των Pontins που βρίσκεται στο Νότο της Ρώμης για να εγκαταστήσει εκεί τις αστικές του ουτοπίες και να στεγάσει τους φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς που συνέρρεαν από το βόρειο τμήμα της χώρας.

Τέσσερις τριαντάχρονοι αρχιτέκτονες κερδίζουν τότε τον διαγωνισμό για την διαμόρφωση της Sabaudia. Επηρεασμένοι από το ιταλικό ορθολογιστικό κίνημα –που απλουστεύει τη σχέση μεταξύ κτηρίου και λειτουργίας του- σχεδιάζουν μία πόλη με αυστηρές και κάθετες αρτηρίες.

Από αγροτική περιοχή που ήταν, η Sabaudia γίνεται ένα παραθαλάσσιο θέρετρο κοντά στη Ρώμη. "Απομονωμένη πίσω από το εθνικό πάρκο του Circé, ήταν πάντα προστατευμένη. Από το χαμηλό ακρωτήρι όπου βρίσκεται, η πόλη έχει θέα στη λίμνη της Paola που χωρίζεται από το Τυρρηνικό Πέλαγος από έναν αμμόλοφο με ψιλή άμμο", επισημαίνει η Constance Ringon.

Aπό τη δεκαετία του 60 και μετά, διανοούμενοι και καλλιτέχνες θα την μετατρέψουν σε ένα δημοφιλές θέρετρο από τη δεκαετία του '60 και μετά.

Οι αμμόλοφοί της θα γοητεύσουν μεταξύ άλλων τον συγραφέα Alberto Moravia και τον σκηνοθέτη Pier Paolo Pasolini. "Πόσο μας έκανε να γελάσουμε η φασιστική αρχιτεκτονική πόλεων σαν τη Sabaudia. (...) Μία γελοία φασιστική πόλη που ξαφνικά μας φαίνεται μαγική", δήλωνε ο τελευταίος στην ιταλική τηλεόραση το 1974.