Όπως πολύ σωστά το έθεσε ο τσαχπίνης Tywin Lannister που μας άφησε χρόνους -με τον πιο ανόητο τρόπο- στον τέταρτο κύκλο του (link**, θεματάκι υπάρχει.

*Βασικές τραπεζικές συμβουλές από τον υιό, Τyrion Lannister * ***

Κι επειδή όσες φορές προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει με το συγκεκριμένο θέμα σκουντουφλούμε στον οικονομικολογιστικοτραπεζικό μας αναλφαβητισμό, ζητήσαμε από έναν ειδικό να μας τα κάνει όλα όσο πιο λιανά γίνεται.

Γράφει ο Tycho Nestoris, CEO στην Iron Bank of Braavos

Όπως σ’ όλα τα παραμύθια, έτσι και σ’ αυτό του Συνεργατισμού, ο πρόλογος παρουσιάζει ένα τίμιο, ρομαντικό, καθαρό και πολλά υποσχόμενο κάδρο. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε, η έκβαση ενός παραμυθιού στην πορεία έχει να ντιλάρει με ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί για να καταλήξουμε στο πολυπόθητο και λυτρωτικό happy ending.

Στην περίπτωση του Συνεργατισμού είναι νωρίσμιση να το ταμπελάρουμε ως τέτοιο γι’ αυτό, στην παρούσα φάση, κρατάμε το ending. Για το happy, έχουμε δρόμο ακόμα.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ

Πίσω στον τίμιο, ρομαντικό και καθαρό πρόλογο του παραμυθιού, να υπενθυμίσουμε πως ο Συνεργατισμός γεννήθηκε ως παιδί μιας δύσκολης και αντίξοης οικονομικοπολιτικής περιόδου, λειτουργώντας ως ευεργετικό τονωτικό για τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της Κύπρου. Με συμμετοχικές και δημοκρατικά ελεγχόμενες διαδικασίες λειτουργούσε προς όφελος του απλού λαού.

"ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ"

Όχι δεν πρόκειται για -ακόμα μία- ατάκα του Παϊσιου αλλά για τη γενική νόρμα που ακολουθούν οι Συνεργατικές σ’ όλο τον κόσμο. Λειτουργούσε ως πιστωτική εταιρεία και διέφερε απ’ την συμβατική σου τράπεζα. Για να καταλάβεις την διαφορά (κι εμείς να δικαιολογούμε τον τίτλο του κειμένου) σκέψου την τράπεζα σαν μία παγκόσμια αλυσίδα café και τον συνεργατισμό σαν ένα γραφικό καφενεδάκι. Ναι μεν σερβίρουν καφέ και οι δυο αλλά οι προδιαγραφές, οι στόχοι και ο τρόπος λειτουργίας τους διαφέρουν τα μάλα.

Τέσπα, ένας απ’ τους σημαντικότερους στόχους τότε ήταν να βοηθηθεί ο οικονομικά εξαθλιωμένος αγρότης, κτηνοτρόφος και μικροεπιχειρηματίας παρακάμπτωντας τον μπαμπούλα τοκογλύφο της εποχής. Δανείζεσαι ή εξασφαλίζεις δηλαδή, σε σεμνές τιμές, χρήμα και προϊόντα για να κάνεις τις δουλειές σου και να ταΐσεις τα παιδιά σου.

ΔΕΣ ΕΔΩ ΣΧΕΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΥ

ΚΑΤΑΘΕΣΗ, ΑΥΤΗ Η ΙΕΡΗ ΑΓΕΛΑΔΑ

Την ώρα που δυο τζίφρες σε χωρίζουν από ένα δάνειο, το κεφάλαιο "Κατάθεση" ήταν ανέκαθεν βγαλμένο από άλλο παραμύθι. Η ιερή αγελάδα του τραπεζικού συστήματος απαιτούσε άλλες διαδικασίες και είχε έρθει ο καιρός οι λίρες του λαού, που ήταν φυλαγμένες κάτω απ’ το στρώμα, να φυλαχθούν κάπου αλλού.

Μπορούσες να καταθέσεις ό,τι σου αρτιρούσε από χρήμα, αφήνοντας το στρώμα να κάνει την δουλειά για την οποία είναι προορισμένο

Έτσι προέκυψε το άνοιγμα των πιστωτικών εταιρειών. Οπότε, εκτός απ’ τις χαμηλές τιμές που εξασφάλιζες για τα σπόρια σου και τις μπακίρες που δανειζόσουν για να πάρεις τρακτέρ, μπορούσες πλέον και να καταθέσεις ό,τι σου αρτιρούσε από χρήμα, αφήνοντας το στρώμα να κάνει την δουλειά για την οποία είναι προορισμένο.

ΠΟΔΙΝΕΣ & ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

Κάπως έτσι κάθε γραφικό, και μη, χωριουδάκι της νήσου απέκτησε την δική του ΣΠΕ και παράλληλα η κάθε ΣΠΕ απέκτησε την λεγόμενη Συνεργατική της Επιτροπεία. Σκέψου μια χούφτα σημερινούς CFOs γύρω από ένα τραπέζι δηλαδή. Η Επιτροπεία αυτή, αποτελούμενη από τους κομματάκι πιο γραμματιζούμενους του χωριού, αποφάσιζε σε ποιον και πόσα θα δώσει. Αν ήξερες τον καφετζή, τον μουχτάρη ή τον δάσκαλο του χωριού (τον κυπριακό "ρε κουμπάρε" δηλαδή) ήταν σίγουρα πιο εύκολο να εξασφαλίσεις δάνειο. Οι πρωτόγονοι αυτοί CFOs, ήταν μάλλον καλά πλάσματα που ακολουθούσαν κάποιες βασικές τραπεζικού τύπου πρακτικές στα μπακαλοδέφτερά τους και έκαναν κάποιο είδος ρε-κουμπάρε-πιστοληπτικής-αξιολόγησης.

Έτσι άλλαζαν χέρια οι λίρες στα χρόνια του ρομαντισμού και όλοι ήταν happy που έκαναν την δουλειά τους. Όλα καλά.

Αλλά… Όπως σε κάθε παραμύθι, κάποια στιγμή έπρεπε να εμφανιστεί ο villain της υπόθεσης (είπαμε χρειαζόμαστε ένα πρόβλημα για να το επιλύσουμε). Όταν οι σεμνές και ταπεινές ποδίνες έγιναν μοκασίνια στα πόδια των επιτρόπων που, είπαμε, εκείνοι παπάδες εκείνοι τατάδες, το πράμα άρχισε να παίρνει άλλες διαστάσεις.

SWINGING 60s & ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Η Ανεξαρτησία της χώρας ήταν και το κουδουνάκι (για τους ευνοούμενους σε διάφορους τομείς) που σήμανε και την επίσημη έναρξη του πάρτι. Πολιτικές φιγούρες, οικονομικοί παράγοντες, ιδιοκτήτες κατασκευαστικών εταιρειών και νομικοί, οσφρίστηκαν τον μπουφέ και η κυβέρνηση τους είχε δώσει την προτεραιότητα στην ουρά. Ανεξάρτητος και ωραίος ο Συνεργατισμός ήταν το γκομενάκι της υπόθεσης. Έχοντας ήδη διανύσει ένα σημαντικό κοινωνικό ρόλο στο παρελθόν, είχε το πάτημα -ή οι 'CFΟs' του είχαν το πάτημα- να παρτάρουν.

Με περισσότερες λίρες στο πορτοφόλι του, ο Συνεργατισμός σκανδαλίστηκε κομματάκι και εκείνη η περίοδος σημαδεύτηκε από την διασπάθιση κερδών, τις γνωστές "ρε κουμπάρε" μίζες, τις ό,τι να ‘ναι επενδύσεις και -βεβαίως, βεβαίως- τις κομματόστροφες διαδικασίες.

MEANWHILE…

Την ώρα που οι δίσκοι του Elvis Presley στριφογύριζαν στις αστικές κυπριακές οικίες, εν έτει 1963 δημιουργείται και η Κεντρική Τράπεζα της χώρας. Ένα αυτόνομο ίδρυμα που δουλειά του ήταν να εποπτεύει τις τράπεζες αλλά, guess what, όχι τον Συνεργατισμό. Αυτό ήταν δουλειά της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας να τον εποπτεύει αλλά, μην τρελαθούμε κιόλας, η εποπτεία δεν ήταν το ατού της.

Κοινοποιούνται κάποιες άλφα αποφάσεις που αφορούσαν τις τρακόσιες πόσες συνεργατικές στα χωριά και τα χωριουδάκια της χώρας αλλά ο ρόλος της Συνεργατικής Κεντρικής παρέμενε συμβουλευτικός. "Αν γουστάρεις, ρε κουμπάρε".

Παρόλα αυτά έχουμε μία επίσημη εποπτική αρχή η οποία υπαγόταν στο Υπουργείο Εμπορίου της χώρας αλλά, guess who, ήταν οι επόπτες. Ναι, το βρήκες! Τα ίδια πρόσωπα που έκαναν κουμάντο στις Συνεργατικές.

Δάνεια σε ζωντανούς και πεθαμένους, ανεγέρσεις κτιρίων τύπου όταν-μεγαλώσω-θα-γίνω-Deutsche-Bank

ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ;

Μιζούλες, δάνεια σε ζωντανούς και πεθαμένους, ανεγέρσεις κτιρίων τύπου όταν-μεγαλώσω-θα-γίνω-Deutsche-Bank και δώστου κι άλλα δάνεια που ένας θεός μόνο μπορούσε να γνωρίζει αν ο δανειολήπτης μπορούσε να αποπληρώσει.

Κάπως έτσι 'παραμυθένια' κυλούσε η ιστορία αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, στο ενδιάμεσο βοηθούνται και οι νορμάλ ανώνυμοι πολίτες της χώρας.

Το δέντρο γιγαντώνεται, αφού η ρίζα του ήταν βαθιά, αλλά τα ξερόκλαδα κανείς δεν αναλαμβάνει να τα κόψει. Και όπως γνωρίζει ο καλός κηπουρός, το συμμάζεμα και η περιποίηση των δέντρων (όπως και της οικονομίας) εξισορροπεί την βλάστηση και την καρποφορία.

ΔΙΑΒΑΣΕ: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΕΥΡΩΠΟΥΛΑ

Μπαίνει, όπως μπαίνει, η χώρα στας Ευρώπας και το 2008 έρχεται η στιγμή να αποχωριστούμε την λεμεσιανή Μαρία Συμεωνίδου από την κυπριακή λίρα.

"Χαλλόου, ρε κουμπάρε, αλλάξαμε νόμισμα"

Η Κύπρος υιοθετεί το ευρώ, το ίδιο και τα επιτόκια των τραπεζών. Ο Συνεργατισμός από την άλλη, που έκανε ντιλιές με το ευρώ, αποφάσισε πως την κυπριακή λίρα την γουστάρει (για το ρομάντζο ρε γαμώτο) και αποφασίζει να… κρατήσει τα επιτόκιά του σε κυπριακές λίρες. 'Λαθάκι' που ανακαλύφθηκε και κόστισε στον Συνεργατισμό 120 εκατομμύρια σε αποζημιώσεις.

Εκείνο το διάστημα, κανείς δεν υποδεικνύει στους Συνεργατικούς πως "Χαλλόου, ρε κουμπάρε, αλλάξαμε νόμισμα". Μία εγκύκλιος που είχε αποσταλεί τότε με θέμα την αυθαιρεσία μάλλον μετατράπηκε σε μπαλάκι και μάλλον κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων.

Η ΛΑΙΔΗ ΚΑΙ Ο ΑΛΗΤΗΣ

Όσο σιμώνουμε στο σήμερα, αρχίζει να διακρίνεται μία αλανιάρα για τις τράπεζες περίοδος: Ανοίγματα στο εξωτερικό, παρτάκια με ξένες καταθέσεις, υπερβολικός δανεισμός, υπέρογκες καταθέσεις από φυσικά και νομικά πρόσωπα που δεν ήταν Ανδρέας Ανδρέου και Κωστάκης Κωνσταντίνου.

Κι αυτή είναι η περίοδος που ο Συνεργατισμός έχασε την χρυσή ευκαιρία να βγει χωρίς hangover απ’ το πάρτι. Βρίσκεται σε καλύτερη θέση συγκριτικά με τις τράπεζες, δεν φλερτάρει με διεθνείς εργασίες ούτε δίνει δανειάκια σε ελβετικό φράγκο, και ούτε διατηρεί ακίνητα και δεφτέρια στου τέτοιου την μάνα. Κυπραίος και σαν την Κύπρο εν έσιει, ασχολείται αποκλειστικά με τις καταθέσεις και τα (ακριβούτσικα) δάνειά του.

Στο χτύπημα του δεύτερου κουδουνιού, "Ρε κουμπάροι, το πάρτι εξελίσσεται σε μπάχαλο, κοπιάστε να πάμε παρέα κάτω από την εποπτεία της Κεντρικής", οι Συνεργατικοί κλείνουν τα αυτιά και λένε "Τσου".

Επιλέγουν να παραμείνουν στην 'εμείς παπάδες, εμείς τατάδες', εποπτική αρχή στο Υπουργείο Εμπορίου γιατί νιώθουν πως έχουν το προβάδισμα. Ο άλλοτε ρομαντικός δανειολήπτης του λαού θέλει να κάνει τα κουμάντα του γιατί νιώθει σιγουριά αφού είναι αποκομμένος ουσιαστικά από την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Ε, ΤΟΤΕ, ΤΙ ΠΗΓΕ ΛΑΘΟΣ;

"Ρε κουμπάρε έσιει κρίση. Έτο να κόψουμε πίσω που τες δόσεις του συνεργατισμού που μας στηρίζει τζαι εν έσιει να μας πιάει τα σπίθκια μας. Υστερα θωρούμεν", μεταξύ άλλων.

Τόμους ολόκληρους γεμίζει ο ψυχολογικός παράγοντας στα βιβλία οικονομίας. "Ο Γιαννής εννά με κανονίσει τωρά που εν έχω δουλειά", λέει ο κόσμος. Μόνο που κανείς δεν πήγε να πει στον Γιαννή "Έλα ρε κουμπάρε να κάμουμε μιαν αναδιάρθωση αφού εν σώννεις να μεν τα έβρεις ύστερα ούλλα βουνάρι. Ή πιλέ μου, πιέρωνε τόκους να μεν στοτσιάσει η μάνα του δανείου".

Η έκθεση των συνεργατικών δανείων σε ρίσκο έκανε flash mob σε μία οικονομία που ήδη περνούσε κρίση

ΓΟΥΕΛΚΑΜ ΤΡΟΙΚΑ

Ήταν αυγή του 2013 όταν μια χούφτα τεχνοκρατών μας υπέδειξε πως το ⅓ του τραπεζικού μας συστήματος ανήκει σε εταιρείες (βλ. ΣΠΕ) και όχι τράπεζες. Εταιρείες που δεν εποπτεύονται ουσιαστικά από κανέναν και που στην πλειονότητά τους κουμαντάρουν τα στεγαστικά δάνεια των μικρομεσαίων Κυπραίων. Της Μαρίας που με την κρίση έχασε ή, chances are, θα χάσει τη δουλειά της και του Κωστή που την είδε entrepreneur, αλλά δεν του βγήκε, και τώρα πως θα επιστρέψει τα λεφτά που δανείστηκε. Η έκθεση των συνεργατικών δανείων σε ρίσκο έκανε flash mob σε μία οικονομία που ήδη περνούσε κρίση.

Γι’ αυτό και η κεφαλαιακή ενίσχυση που ακούς. 1,4 δισεκατομμύρια ευρώπουλα εκ των οποίων τα 7,5 δανεικά απ’ την γουέλκαμ Τρόικα. Κάπως έτσι το Κράτος έγινε ουσιαστικά ο βασικός μέτοχος της Συνεργατικής και οι άλλοτε τρακόσιες πόσες εταιρείες έπρεπε να γίνουν μία.

Η Τρόικα είχε υποδείξει πως το παιδί αυτό δεν έχουμε την δυνατότητα να το αναγιώσουμε

ΠΩΣ ΞΕΓΕΝΝΑΣ ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ

Κι ενώ στα σωθικά του οικονομικού συστήματος έχουμε πολλές πιστωτικές εταιρείες, ξαφνικά απ’ τον μαιευτήρα ζητείται να ξεγεννήσει μία τράπεζα. Βγάζει το παιδί, του κάνει μια γρήγορη Apgar εξέταση και στοχεύει εξ αρχής να πασάρει να το μεγαλώσουν άλλοι. Η Τρόικα είχε υποδείξει πως το παιδί αυτό δεν έχουμε την δυνατότητα να το αναγιώσουμε. Ήθελε εμβόλια και περιποίηση και όμορφο ρουχισμό (θυμόμαστε τις ανακαινισούλες έτσι;) και να το βγάλουμε στην πούληση. Το κράτος κάτι έκανε, πολλά δεν έκανε. Κι όταν δεν κάνεις, πληρώνεις. 175 επιπλέον εκατομμύρια δόθηκαν για την κεφαλαιοποίηση του Συνεργατισμού τέλη του 2015 μέχρι να φτάσουμε στον 2016, όταν τον μήνα των ερωτευμένων φτάσαμε στο δεύτερο πλάνο αναδιάρθρωσης του Συνεργατισμού.

Έχουμε πλάνο, ημερομηνίες, έτοιμο σχεδιάκι να ακολουθήσουμε για να προετοιμαστεί σε λίγα χρόνια να γίνει κουκλάκι το πράμα να το δώσουμε λέμε. Έλα όμως που, οι επενδυτές, το σνόμπαραν.

Ο ΥΠΟΙΚ Γεωργιάδης ως Nestoris, είχε την ευθύνη να ακολουθήσει τις οδηγίες για να μην αναγκαστεί να προχωρήσει σε πώληση μέρους της Τράπεζας που ξεγέννησε

ΧΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΩΣ MASTER OF COIN

Οι φαν του Game of Thrones γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως Westeros δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε η Iron Bank και η αυτού εξοχότης της, Tycho Nestoris. Ο ΥΠΟΙΚ Γεωργιάδης ως Nestoris, είχε την ευθύνη να ακολουθήσει τις οδηγίες για να μην αναγκαστεί να προχωρήσει σε πώληση μέρους της Τράπεζας που ξεγέννησε. Δεν ήταν αυτός ο στόχος. Ο στόχος ήταν να την πουλήσει ολόκληρη.

Ο Master of Coin της Κύπρου είχε στα χέρια του πλάνο απ’ το 2016. Τέλη του 2015 είχε ήδη προχωρήσει το παζλ με την ενοποίηση των κομματιών, πήρε και 200 εκατομμύρια για να το καδρώσει αλλά η Κομισιόν ήταν ξεκάθαρη: "Αυτά είναι τα τελευταία που δίνεις, Κύριος. Πρέπει να βρεις επενδυτή". Η 30κάτι σελίδων pending list που δόθηκε στον Γεωργίαδη δεν ακολουθήθηκε σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα. Έκδοση μετοχών και εισαγωγή στο ΧΑΚ δεν έγινε, ούτε παρουσιάστηκε με σοβαρότητα στα roadshows για να πουληθεί.

ΧΑΡΗ ΜΟΥ, ΑΝΤΕ ΝΑ ΣΕ ΧΑΡΩ

Απ’ τη μια η ικανότητα των ατόμων που ο Χάρης επέλεξε, φως φανάρι πως δεν εξαργυρώθηκαν, και απ’ την άλλη ο πολιτικός παράγοντας, αυτός ο μπαμπούλας.

Απ’ την μια έχουμε τους διάφορους που ξεσηκώνουν τις καταθέσεις τους, απ’ την άλλη έχουμε να διαχειριστούμε και τον Γιαννή που δεν πληρώνει

Στα μάτια του κόσμου ο Συνεργατισμός εξακολουθούσε να ανήκει στον λαό, κι ο Χάρης (η κυβέρνηση) δεν το επικοινώνησε σωστά στον Γιαννή ότι απ’ το 2013 και μετά ο Συνεργατισμός δεν του ανήκει. Ότι "Πρέπει να εφαρμόσουμε αυτό το πλάνο κύριε Γιαννή, γιατί θα τον πουλήσουμε". Λίγο οι αντιδράσεις, λίγο η προεκλογικούλα (βλέπε ομοιότητες με πάλαι ποτέ Λαϊκή) πάτησαν το pause.

Και στο Pause η οικονομία δεν έχει ιδιαίτερη συμπάθεια. Απ’ την μια έχουμε τους διάφορους που ξεσηκώνουν τις καταθέσεις τους, απ’ την άλλη έχουμε να διαχειριστούμε και τον Γιαννή που δεν πληρώνει και στην γωνία είναι κι ο Κωστής που ακούγοντας ότι οι διάφοροι (που ξέρουν πέντε γράμματα παραπάνω) σήκωσαν τα ευρωπουλάκια τους, τα μαζεύει κι αυτός και λέει "Άσε να τα πάρουμε πίσω στο στρώμα, εκεί απ’ όπου τα ξεσηκώσαμε εξαρχής".

Όταν σίμωσε το αεράκι που μύριζε έντονα κάτι από Μάρτιο του 2013, ο Χάρης έπρεπε να σώσει ότι μπορούσε να σωθεί

Ο Master of Coin του κυπριακού Game of Thrones δεν έκανε deliver το πλάνο αναδιάρθωσης που είχε έτοιμο μπροστά του. Οπότε, όταν σίμωσε το αεράκι που μύριζε έντονα κάτι από Μάρτιο του 2013, έπρεπε να σώσει ότι μπορούσε να σωθεί για να γλιτώσει τον πανικούλη.

Πούλησε ό,τι ήταν τζάμι και ουσιαστικά εξαγόρασε ξανά-μανά (σε τιμή ευκαιρίας) την σκαρταδούρα.

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΣΕ;

Δεν τον έπαιρνε. Θα ακολουθούσαν απολύσεις, πιθανότατα ένα κουρεματάκι, περιοριστικά μέτρα, δημοσιονομικό αντίκτυπο κλπ κλπ. Μόνο ο Γιαννής θα ήταν happy μέχρις ότου χαμπαριάσει πως η πώληση ήταν μονόδρομος.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Έχουμε και λέμε, 8 δισ. η σκαρταδούρα, 3 δισ. δίνουμε σε κρατικά ομόλογα (δικά μου και δικά σου αυτά τα δισ.) και πακέτο τα δάνεια τζάμι σε άλλη τράπεζα, (5 δισ. τσάκισε η Ελληνική) γλιτώνουμε και το κατιτίς μας. Τέσπα, αυτή ήταν και η καλύτερη χειρότερη λύση για τον Χάρη που (we repeat) δεν ακολούθησε αυστηρά το πλάνο του. Έτσι αγόρασε με 'έκπτωση' τον κακό συνεργατισμό. Αν καταφέρει τώρα να τον πουλήσει καθωσπρέπει, παίζει να βγάλει και κέρδος κι αυτό θα καθορίσει, εδώ που φτάσαμε, το happy ending, που λέγαμε.

Οι συνωμοσιολόγοι διερωτούνται: "Γιατί στην Ελληνική και όχι στην Iron Bank of Braavos;"

ΟΜΙΛΕΙΤΕ (ΤΗΝ) ΕΛΛΗΝΙΚΗ;

Όπως και να 'χει η Ελληνική είναι πολύ happy. Πήρε δανειάκια καλά και μείωσε με τον τρόπο αυτό τα συνολικά μη εξυπηρετούμενά της. Καλή ψαριά. Όσο για τους συνωμοσιολόγους που διερωτούνται "Γιατί στην Ελληνική και όχι στην Iron Bank of Braavos;", η ευρωπαϊκή απάντηση είναι πως δεν θέλουμε πλέον τράπεζες που να κατέχουν δεσπόζουσα θέση στην αγορά οπότε η Ελληνική ήταν η μόνη επιλογή.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Τώρα μείναμε μόνοι με τους 'κακούς'. Τα δάνεια αυτά πρέπει να τα ξεπαστρέψουμε πουλώντας τα σε κάποιον που ξέρει να τα διαχειριστεί. Κι εδώ θα φανεί η όση μαγκιά μας έμεινε. Να το διαχειριστούμε σωστά και -το κυριότερο- να μην ξεσπιτώσουμε κόσμο. Εδώ να σημειώσεις πως πριν γίνει όλη αυτή η αλλαξοκωλιά, plan B -εξ όσων γνωρίζουμε- δεν υπήρχε. Μόνο ελπίδα υπάρχει, πως ο νεποτισμούλης δεν θα κάτσει και πάλι στην καρέκλα του CEO και θα βγούμε στην γύρα να φλερτάρουμε κανένα τεχνοκράτη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Επίλογο δεν έχει. Ακόμα γράφεται. Για να το κλείσουμε όμως, ο Συνεργατισμός απ’ τον καλό του συστήματος, δημιούργησε μικρά φέουδα σε όλη την χώρα και γιγαντώθηκε σε ένα κακομαθημένο παιδί του συστήματος. Η υπερχρεωμένη οικονομία του τράβηξε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια και αποκαλύφθηκαν οι βρωμιές. Οι φορολογούμενοι πληρώσαμε αδρά την καθαρίστρια, η μάνταμ δεν έδωσε επαρκείς οδηγίες για τρίψιμο των λεκέδων, ακολούθησαν εκροές, ρεκουμπαρισμοί, προεκλογική και τάισμα φιλοδοξιών και είπαμε, "Ότι ξεσκονίστηκε, ξεσκονίστηκε. Βάλτε το χαλί πίσω μέχρι να δούμε τι θα γίνει".

Pause μέχρι το τρίτο κουδούνι. Μέχρι να δούμε πόσο Lannister είμαστε και αν A Lannister always pays his debts.

ΔΕΣ ΕΔΩ: Ιστορία του κυπριακού νομίσματος