Αφόρητη η καθημερινή τροχαία κίνηση από τότε που υπάρχουμε σε κεντρικές και άλλες οδικές αρτηρίες της Λευκωσίας, έπηξε στα αυτοκίνητα η Λεμεσός, γνωστός και χιλιοειπωμένος ο συλλογικός μας αυτισμός να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε με δημόσιες συγκοινωνίες στη δυσλειτουργική αυτή χώρα.

Σποραδικές μελέτες επισημαίνουν τα αυτονόητα και προσπαθούν να προτείνουν ιδεαλιστικές λύσεις και η συζήτηση πάντοτε καταλήγει «στη διαχρονική κουλτούρα του μέσου Κύπριου στο θέμα που δεν θ’ αλλάξει ποτέ». Περνούν τα χρόνια, περνάει ο καιρός, το πρόβλημα γίνεται χειρότερο και μπουένας νότσες, που στα σπανιόλικα σημαίνει καληνύχτα.

Είναι προσωπική μου πεποίθηση πως, πέρα απ’ τα σωστότατα πλην όμως μεγαλεπήβολα πλάνα για δημιουργία τραμ και σιδηροδρόμου, υπάρχει κάτι απλό (basic βασικά) οικονομικό και εύκολα υλοποιήσιμο ως μέτρο, που θα μπορούσε να δώσει άμεση και ουσιαστική ώθηση στη χρήση των λεωφορείων από τους πολίτες. Σε μια γεωγραφική τοποθεσία με αφόρητα καλοκαιρινά σαραντάρια από τη μία και σε μια κοινωνία με μηδενική εμπιστοσύνη στα αστικά λεωφορεία από την άλλη, εκτιμώ πως αυτό που θα μπορούσε να δώσει γρήγορη και αξιόπιστη διέξοδο δεν είναι άλλο από τη δημιουργία σύγχρονων στάσεων της προκοπής.

Κι όταν λέμε της προκοπής, αναφέρομαι στις γνωστές, «ευρωπαϊκές» στάσεις με τ’ άνετα καθίσματα γι’ αναμονή, τα ικανοποιητικά στέγαστρα για προστασία από τον ήλιο και τη βροχή και το σημαντικότερο, με τις ηλεκτρονικές σημάνσεις που σε ενημερώνουν με ακρίβεια ποιο είναι το επόμενο λεωφορείο που θα περάσει και σε πόση ώρα. Αυτό, παράλληλα με το ταυτόχρονο λανσάρισμα εύχρηστων ιστοσελίδων, μίας για κάθε αστικό συγκρότημα, που θα πληροφορούν το κοινό για τις τοποθεσίες των στάσεων, τα δρομολόγια και τη συχνότητά τους. Σημαντικό θα είναι δε να μην τοποθετηθούν μόνο δύο τέτοιες στάσεις σε κεντρικές πλατείες αλλά σ' ολόκληρη την επικράτεια των πόλεων.

Σημαντικό είναι να μην τοποθετηθούν μόνο δύο τέτοιες στάσεις σε κεντρικές πλατείες αλλά σ' ολόκληρη την επικράτεια των πόλεων

Θαρρώ πως μια τέτοια στοιχειώδης πλην όμως όχι ιδιαίτερα στο τραπέζι κίνηση, θα μπορούσε να μπουστάρει πολύ σημαντικά τη χρήση του λεωφορείου. Νομίζω πως αυτό πρέπει να γίνει πρώτα και ύστερα να αυξηθούν τα δρομολόγια, αφού η προσφορά είναι σαφώς αντίστοιχη της ζήτησης και τούμπαλιν.

Όταν δώσεις στους πολίτες λύσεις πειστικές, ενθαρρυντικές και εφαρμόσιμες, υποψιάζομαι πως μια χαρά αλλάζει η νοοτροπία, η κυπριακή και η οποιαδήποτε. «Πού να πηαίνω τωρά στη στάση τζαι να περιμένω μες την πυρά, χωρίς καν να ξέρω πόση ώρα θα χρειαστώ για να φτάσω στον προορισμό μου» σκέφτεται ο μέσος πολίτης και βασικά … έχει δίκαιο.

Πολυάριθμα και πολλαπλά στο μεταξύ τα οφέλη από τη μείωση της χρήσης των IX και δεν αφορούν μόνο στα κυκλοφοριακά εμφράγματα.

Π.Δ