Νεοναζισμός και εκδίκηση, μαζί ή τίποτα

Νεοναζισμός και εκδίκηση, μαζί ή τίποτα

Νεοναζισμός και εκδίκηση, μαζί ή τίποτα
Μία ταινία που θέλουμε να παρακολουθήσουμε

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, λέει η γνωστή ρήση, όμως το να πάρεις την απόφαση να ξεπεράσεις εαυτόν για να πάρεις το αίμα σου πίσω δεν είναι τελικά καθόλου εύκολη υπόθεση, όπως φαίνεται στην τελευταία, θαυμάσια ταινία του Φατίχ Ακίν, «Μαζί ή τίποτα» («Aus dem Nichts», Γερμανία / Γαλλία, 2017).

Με «οδηγό» του την Νταϊάν Κρούγκερ σε σπουδαία στιγμή, πραγματικά ανατριχιαστική μέσα στην καρδιά του ρόλου της μάνας σε απόγνωση μετά τον θάνατο του τούρκου συζύγου και του γιου της, θυμάτων τρομοκρατικής επίθεσης νεοναζιστών της Γερμανίας, ο Ακίν έφτιαξε μια εύπεπτη περιπέτεια που ενώ κινείται μέσα στους κώδικες του Χόλιγουντ, νιώθεις τον ευρωπαϊκό παλμό της.

Γυρισμένη ως επί το πλείστον στη Γερμανία, αλλά με κορύφωση στην Ελλάδα, η ταινία παρακολουθεί βήμα προς βήμα την πορεία της κεντρικής ηρωίδας της από τη στιγμή που λαμβάνει χώρα η τραγωδία στα πρώτα λεπτά της ταινίας. Ο Ακίν έχει το βλέμμα τού ρεπόρτερ, οι έρευνές του άλλωστε για την υλοποίηση του σεναρίου υπήρξαν εξονυχιστικές, καθότι η ιστορία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα και πρακτικά δικών στα οποία σχετίζεται η NSU, η νεοναζιστική οργάνωση της Γερμανίας, η οποία όπως φαίνεται στην ταινία (και όπως συμβαίνει στ' αλήθεια) έχει ισχυρούς δεσμούς με τη «δική μας» Χρυσή Αυγή.

Η Χρυσή Αυγή άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο η ιστορία μεταφέρεται στην Ελλάδα, με τον σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη και τη Γιούλα Μπούνταλη σε χαρακτηριστικά περάσματα. Ο Ακίν μας δίνει μια μουντή, μελαγχολική, κάθε άλλο παρά τουριστική Ελλάδα, κινηματογραφώντας την σε όλη της τη γύμνια σε περιοχές όπως ο Μαραθώνας, το Σούνιο, ο Σχινιάς και η Βαρυμπόμπη (ας σημειωθεί ότι την ευθύνη των γυρισμάτων στην Ελλάδα είχε η εταιρεία παραγωγής BLACK ORANGE του Γιάννη Ιακωβίδη, της οποίας τελευταία δημιουργία είναι η πρόσφατη επιτυχία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα»).

Υποψήφιο για τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, το «Μαζί ή τίποτα» κέρδισε το βραβείο, αλλά μια υποψηφιότητα στα Οσκαρ, που επίσης δικαιούνταν, δεν ακολούθησε. Δεν πειράζει. Ανεξαρτήτως βραβείων, παραμένει μια σημαντική δημιουργία του σκηνοθέτη της, ο οποίος μετά την απογοητευτική «Μαχαιριά» βρίσκεται και πάλι στα νερά του.

Πηγή

Loader