Γράφει η Στέλλα Αχιλλέως Φωτογραφίζει ο Πάρις Δημητριάδης

Εισαγωγές όταν συναντάς καλλιτέχνες σαν τη Χαριτίνη σαφώς και δεν χρειάζονται! She is a league of her own!

Ένα άτομο με τόσο συναίσθημα που μπορεί να γεμίσει ολόκληρο τον πλανήτη με νότες, με τέτοια αισθητική που δεν μπορεί παρά απλά να ξεχωρίζει. Με έναν συλλογισμό που απλά σε συγκινεί και σε παίρνει ένα βήμα πιο κοντά στον υπέροχο κόσμο της ποίησης. She is that kind of an Artist – extraordinary!

Πολυτάλαντη, πολύχρωμη, πολύπλευρη, πολύ από όλα αυτά που κάνουν έναν καλλιτέχνη να ξεχωρίζει… Πίνει κονιάκ, γουστάρει να κάθεται σε μπαρ να παρατηρεί τους θαμώνες, γράφει ημερολόγια με ποίηση, ανακατεύει τις νότες και γράφει μουσική, μαζεύει μπογιές και αδειάζει συναίσθημα στον καμβά. Αναπνέει τέχνη, εκτονώνεται με τέχνη, επικοινωνεί με Τέχνη σε όλες τις μορφές της. She is Art!

Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω τη Χαριτίνη!

Άνοιξε ο ουρανός, έβρεξε ταλέντο κι έπεσε όλο πάνω σου! (γέλια) Λαλείς;

Τι είναι περισσότερο Χαριτίνη; Η Τέχνη, η Ποίηση ή η Μουσική που γράφεις; Τι σε εκφράζει πιο άμεσα; Εξαρτάται από την περίοδο. Η ζωγραφική είναι πιο μοναχική, πιο προσωπική. Όπως και η ποίηση. Η Μουσική είναι πιο άμεση για τον κόσμο. Μπορεί να ακούσεις ένα τραγούδι και να κλάψεις εύκολα. Δεν είναι το ίδιο με έναν πίνακα, δεν έχει τη δύναμη να σε αγγίξει τόσο δυνατά και τόσο εύκολα.

Αναζητάς αυτή την αμεσότητα; Ναι φυσικά, τη θέλω. Και στις live παραστάσεις ένας μουσικός έχει την ανάγκη της συναναστροφής με τον κόσμο, με τους άλλους μουσικούς. Είναι ομαδικό άθλημα!

Πού παίζετε live; Παίζαμε μέχρι πρόσφατα στο Πρόζακ κάθε Πέμπτη για δυόμισι χρόνια, τώρα όμως διακόψαμε μιας και η τραγουδίστρια μας έπρεπε να γεννήσει το μωράκι της. Είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα!

Ο Έλληνας ζωγράφος Τσόκλης είχε πει κάποτε πως το ταλέντο είναι σαν το μικρό παιδί, σαν το σκυλί, που όπως το μάθεις, κάνει. Συμφωνώ. Θέλει πειθαρχία να το μάθεις να κατουρά! (γέλια).

Εσύ χρειάζεσαι πειθαρχία; Πάρα πολύ! Δεν ξέρω αν την έχω. Η έμπνευση μπορεί να υπάρχει αλλά έχει μέρες που δεν μπορείς να περιμένεις την έμπνευση να έρθει από το υπερπέραν. Πρέπει να κάτσεις να συγκεντρωθείς. Εγώ θα ξυπνήσω, μπορεί να πάω για τρέξιμο, μια βόλτα εδώ στη γειτονιά, να έρθω σπίτι να βάλω τη μουσική μου και να κάτσω με τις ώρες μέχρι να μπω στο mood είτε να ζωγραφίσω είτε να παίξω μουσική. Άρα ναι, χρειάζομαι πολλή πειθαρχία.

Χωρίς ταλέντο Τέχνη γίνεται; Γίνεται ναι! (γέλια). Υπάρχουν πολλά παραδείγματα! Ευτυχώς υπάρχουν και παραδείγματα με πολύ ταλέντο, η νέα γενιά ας πούμε, έχει παραπάνω επιρροές, ελευθερία στην έκφραση, έμπνευση. Κάνουν περισσότερα πράγματα.

Πιστεύεις πως η επαφή ενός νέου καλλιτέχνη με την Τέχνη πρέπει να είναι το Σήμερα, το τώρα και όχι το παρελθόν; Ο καλλιτέχνης δουλεύει σχεδόν ολοκληρωτικά με το συναίσθημα άρα το συναίσθημα είναι πάντα έντονο στοιχείο της δουλειάς του. Πρέπει να προκληθεί ένα συναίσθημα που θα πυροδοτηθεί από μια ανάμνηση, μια εικόνα από το παρελθόν για να έχω έμπνευση. Αν ζεις στο Τώρα, στο παρόν, δεν έχεις την ανάγκη να δημιουργήσεις κάτι. Είσαι απλά ευχαριστημένος με το τώρα! Μακάρι να το κάναμε όλοι, να ζούσαμε απλώς στο παρόν. Αλλά ο καλλιτέχνης χρειάζεται το έντονο συναίσθημα που γεννά το παρελθόν του…

Παρατηρείς τον υπάρχοντα κόσμο και προτείνεις μέσα από την Τέχνη σου ή δημιουργείς έναν κόσμο που δεν υπάρχει; Παρατηρώ τα πάντα! Μου αρέσει αφάνταστα. Είμαι αρκετά ρεαλίστρια. Και αγαπημένη μου θέση να παρατηρώ είναι σε μπαρ, μετά τα μεσάνυχτα, ερωτευμένα ζευγαράκια, για παράδειγμα. Παρακολουθώ τη γλώσσα του σώματος, αντιδράσεις, την κινησιολογία. Μου αρέσει να παρατηρώ και άτομα σε μπαρ που τα τρώει η μοναξιά, το μαράζι. Το βράδυ τα βλέπεις όλα βασικά!

Παιδί της νύχτας; Είμαι! (γέλια) Παιδί της νύχτας είμαι εγώ!

Η Τέχνη διδάσκεται; Ναι, ναι, ναι! Και πρέπει να διδάσκεται. Σίγουρα είναι πολύ σημαντική η διδασκαλία. Εγώ ήμουν πολύ τυχερή που είχα καλούς δάσκαλους. Από το σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο.

Κι όμως ένας άλλος ζωγράφος είπε πως η Τέχνη είναι άχρηστη γιατί δεν μπορείς να κάνεις έρωτα μαζί της, ούτε τρώγεται, ούτε σε βοηθά να κοιμηθείς! (γέλια) Ωραίο! Μου άρεσε. Ρεαλιστικά μιλώντας, η Τέχνη είναι απόλυτα άχρηστη! Έλα όμως που η Τέχνη είναι και απαραίτητη ως εκτόνωση, ως έκφραση, ως γιατρειά και θεραπεία της ψυχής…

Και το κερασάκι, ο Κοκτό είπε «είμαι βέβαιος ότι η Τέχνη είναι απολύτως αναγκαία, αλλά δεν ξέρω ακριβώς σε τι». Κι αυτό είναι ωραίο! Συμφωνώ απόλυτα!

Ρίχνεσαι άφοβα στη φωτιά; Αχ ναι! (γέλια) Άμα είναι φωτιά! Φτάνει να φανεί αυτή η φωτιά! Μεγαλώνοντας αναγνωρίζεις ευκολότερα τις πυρκαγιές.

Είσαι πάντα σε αναζήτηση ενός δικού σου θαύματος; Σε μια συνεχή ανησυχία θα έλεγα. Είμαι ανήσυχη. Ψάχνομαι!

Πάμε στο τελευταίο σου project, το βιβλίο σου, «Το Ημερολόγιο μιας Λεσβίας». Αυτό το project ξεκίνησε από μια απαγγελία κάποιων ποιημάτων μου μαζί με άλλους ποιητές, είχα πάρει πολύ καλό feedback, κι αποφάσισα να μαζέψω όλα τα ποιήματα μου. Στην πορεία ξεκίνησα να ψάχνω και για γραφίστρια, ήθελα όλο αυτό να μοιάζει περισσότερο με περιοδικό αντί με βιβλίο. Είναι αποκλειστικά ποίηση σε συνδυασμό με ένα αλλιώτικο typography. Δεν διαβάζεται «εύκολα», υπάρχει παιχνίδι μέσα. Ήθελα αυτό το παιχνίδι. Αλλά η δημιουργία αυτού του project είναι βασισμένη στη δική μου ανάγκη να κρατάω ημερολόγιο. Από πάντα. Το ημερολόγιο είναι πολύ σημαντικό για μένα, για το ποια είμαι. Να γράφω σκέψεις ασταμάτητα στη μέση της νύχτας. Τις περιόδους που δεν γράφω είμαι χαμένη. Στο συγκεκριμένο, διάλεξα και μάζεψα τα ποιήματα από αυτά τα ημερολόγια, δύο από κάθε μήνα κι έγινε «Το Ημερολόγιο μιας Λεσβίας».

Ο τίτλος; Το ότι έβαλες ταμπέλα στον εαυτό σου; Είναι λίγο επίτηδες, είναι και λίγο κλισέ, η λέξη «λεσβία» θεωρείται κάτι κακό. Αλλά όχι για να προκαλέσω. Δεν έχει σχέση με ταμπέλες. Απλά πήγαινε πολύ και με το ύφος του typography. Θα μπορούσε άνετα να ήταν το Ημερολόγιο μιας Κάμπιας! (γέλια).

Ζεις τη Χρυσή Εποχή σου; Μάλλον τη μαύρη εποχή! Όχι, βγήκα από τη μαύρη, βρέθηκα στο μηδέν, τώρα ανεβαίνω. Μπορεί όταν φτάσω τα σαράντα, να ζήσω τη χρυσή μου εποχή, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!

New projects? Στις 27 Μαΐου θα τραγουδήσω μαζί με Δεληβοριά και Ευρυδίκη στο PRIDE.

Κοιτάς το φεγγάρι; Συνέχεια! Το κοιτάζω ακόμη κι όταν δεν είναι εκεί! (γέλια)

Pina Colada ή κονιάκ; Κονιάκ φυσικά. Cognac και Armagnac. Για πολλά χρόνια. Σκέτο, χωρίς πάγο.

Τι έχει μέσα το ψυγείο σου; Γύρη στον θάλαμο. Κεφίρ. Μη φανταστείς πολλά πράγματα!

Μουσική; Αυτό που θα ακούσεις και θα ξεκινήσεις να χορεύεις. Hip Hop και R&B.

Τι έκανες προχθές το βράδυ; Είδα ταινία στο σπίτι, μια ασπρόμαυρη.

Έχεις στην ντουλάπα σου ένα υπέροχο φουστάνι; Ναι! Άσπρο με ραμμένα πράγματα πάνω.

Αποδράσεις; Θάλασσα, βουνό σε εκδρομές. Σπίτια σε φίλους. Και πάνω σε ένα stool οπουδήποτε, με ωραία μουσική, με καλή παρέα και καλό ποτό.

Περισσότερη Χαριτίνη εδώ