Η Μαρίνα Σάττι είναι το viral των ημερών στην Ελλάδα με το βίντεό της για το κομμάτι «Μάντισσα» να σαρώνει στο YouTube με σχεδόν 8 μυριάκια views.

Την ίδια στιγμή η σάτιρα δίνει και παίρνει με διάφορα βίντεο-παρωδίες με την κριτική προς το πρόσωπο της νεαρής τραγουδίστριας να εδράζεται σε ένα μεγάλο εύρος, από το κοινό haterιλίκι μέχρι τις ψευτοψαγμένες αντιλήψεις σχετικά με το αν η κοπέλα δικαιούται να κάνει τέτοια επιτυχία. Στην Ελλάδα της κρίσης και της μιζέριας (γενικευμένης) το να κάνεις μια ποπ επιτυχία ήταν κατάρα πριν τα μνημόνια.

Μιας και η Μαρίνα Σάττι θα εμφανιστεί στην Κύπρο {σ.σ. συνδέεται και με έναν λιγότερο γνωστό τρόπο με την Κύπρο η Μαρίνα, μιας και το 2007 τραγούδησε το τραγούδι Sugartown στην ομώνυμη ταινία του Κίμωνα Τσακίρη (Βραβείου κοινού στο Β' Φεστιβάλ Κοινού Κύπρου) στο πλαίσιο του Φέγγαρου}, με τα κομμάτια της να κερδίζουν ήδη έδαφος και στο νησί, ας προσπαθήσουμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Κυρίως με όρους μουσικής αποτίμησης.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ταλέντο στη Μαρίνα Σάττι ξεχειλίζει

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ταλέντο στη Μαρίνα Σάττι ξεχειλίζει. Δεν είναι αν η κοπέλα έχει πλούσιο βιογραφικό ή σπούδασε στο Berklee ή αν πιτσιρίκα τραγουδούσε αυτό

Το ζήτημα δεν αφορά στις φωνητικές δυνατότητες ενός ερμηνευτή/τραγουδιστή/songwriter. Αφορά και σε αυτό φυσικά και εν προκειμένω η εν λόγω κοπέλα διαθέτει ένα τεράστιο εύρος φωνητικών ικανοτήτων που ξεκινούν από το κλασικό (οποιασδήποτε μορφής) και καταλήγουν στο –α λα Γεωργιανό- πολυφωνικό τραγούδι ή το φωνητικό ταλέντο μιας απαιτητικής μεταγλώττισης (είναι τα «δύσκολα» παιδιά που βλέπουν τούτα τα 3D καρτούν). Στην Ελλάδα είδαμε εξάλλου πολλούς τύπους να τραγουδούν. Με αφορμή το Survivor μάθαμε ότι ο… Πρόδρομος από το Big Brother (ναι, ναι εκείνος…) πληρώνεται για να τραγουδάει. Και οι μισοί εξ’ αυτών όταν ξεχαστούν στη μητέρα-πατρίδα θα μας κουβαληθούν στο Παραλίμνι. Του Κατακλυσμού.

Σημασία έχει πέραν του ταλέντου το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας τον καλλιτεχνικό του προσανατολισμό. Τι επιδιώκει, πώς το πετυχαίνει, τι θυσιάζει και πώς αλληλεπιδρά με τις συνθήκες του περιβάλλοντός του.

Αδικεί η Μάντισσα τη Μαρίνα Σάττι ως καλλιτέχνη; Αυτό θα το κρίνει ο χρόνος. Η αρχική αίσθηση όμως είναι πως ναι

Η επιτυχία της Σάττι με το κομμάτι «Μάντισσα» ακολουθεί την πεπατημένη. Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε μάντης ούτε μάντισσα για να καταλάβεις την ελληνιόλικη λογική του ρίχνω στο μπλέντερ του «ό,τι ναναι»: λίγο Μαραβέγια, λίγο «έθνικ και ιλλεγκάλ», τον Σταβέντο, τη Στικούδη, ΜΙΑ και Santigold, χορογραφίες Νadia Rose, 2 μερίδες ιμάμ μπαϊλντί, ένα κιλό φέτα, και μισό λίτρο τσίπουρο για να βγάλεις το ισοδύναμο χιτ του Σαρμπέλ που θα παίζει στα μπιτσόμπαρα το καλοκαίρι στο Διακοπτό και την Κουρούτα με εγγυημένη επιτυχία... Το κομμάτι είναι μέτριο. Και η ιδέα χιλιοπαιγμένη

O Τάκι Τσαν σε αυτό το κομμάτι παρουσίασε το κέντρο της Αθήνας όταν τα λοκάλια στην πόλη δεν είχαν συνειδητοποιήσει το gentrified μέλλον της λίγες δεκαετίες μετά.

Αδικεί αυτό τη Μαρίνα Σάττι ως καλλιτέχνη; Αυτό θα το κρίνει ο χρόνος. Η αρχική αίσθηση όμως είναι πως ναι. Δεδομένου όμως ότι επιτυχία γνωρίζει στην Ελλάδα του YouTube ο κάθε… πεταμένος, ίσως κι αυτή η επιτυχία να είναι η συνταγή για ένα γερό μπάσιμο –και υπό αυτό το πρίσμα, συνειδητή επιλογή. Για διάρκεια όμως; Η κοπέλα έχει και τις δυνατότητες αλλά, κυριότερα, το ταλέντο να παίξει ποιοτική ποπ. Να γίνει η Erykah Badu της Ελλάδας και όχι το θηλυκό ισοδύναμο του Μαραβέγια. Να μπλέξει τις πλούσιες μουσικές παραστάσεις και τα ενδιαφέροντά της γράφοντας πρωτότυπα, ελληνικά (σ.σ. ο όρος δεν έχει να κάνει με την «εθνική» προέκταση του ελληνικού αλλά με την ουσία της πρωτότυπης contemporary μουσικής) τραγούδια και όχι διασκευές «μικρασιατικών» για το τρίπτυχο «καφενείο/κρασί χύμα/τρίτο έτος Πολυτεχνείο».

Η κοπέλα έχει και τις δυνατότητες αλλά, κυριότερα, το ταλέντο να παίξει ποιοτική ποπ. Να γίνει η Erykah Badu της Ελλάδας και όχι το θηλυκό ισοδύναμο του Μαραβέγια

Η Μαρίνα Σάττι, μιας και τώρα κέρδισε ευρύτερη αναγνώριση, πέραν των μουσικόφιλων ακροατηρίων οφείλει να πάρει στα χέρια της την καλλιτεχνική προσωπικότητά της. Οι σπουδές της και η εμπειρία της σίγουρα θα βοηθήσουν στο να κρατήσει μια ισορροπία ανάμεσα στο να γνωρίζει επιτυχία, να ερμηνεύει ωραία τραγούδια και να παραμένει ποπ κι ευρείας «κατανάλωσης». Αν κερδίσει αυτό το καλλιτεχνικό και δημιουργικό στοίχημα θα διαπρέψει και θα έχει διάρκεια.

Αν όχι θα τη θυμόμαστε μόνο για τη «Μάντισσα». Και από one hit wonders, ακόμη και πριν το YouTube, μια χαρά τα πήγαινε η Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Και ο Σαρμπέλ διασκεύαζε εξάλλου «έθνικ» και στα κλιπ του περπατούσε με τους φίλους του στην… Αθήνα. Περάσανε όμως δέκα χρόνια και κανείς δεν τον θυμάται.