Σηκώνω τα μανίκια μου με χάρη και τινάζω τα μαλλιά μου πίσω

Σηκώνω τα μανίκια μου με χάρη και τινάζω τα μαλλιά μου πίσω

Σήμερα θα ασχοληθώ με τον λαϊκισμό και τους λαϊκιστές

Σηκώνω τα μανίκια μου με χάρη και τινάζω τα μαλλιά μου πίσω
Time to fly

Ευτυχώς με το κρύο δεν παγώνουν οι σκέψεις. Αντιθέτως, αποκτούν μια ενέργεια και ζωηράδα που σε κάνει να θέλεις να εκτονωθείς. Σηκώνω τα μανίκια μου με χάρη, τινάζω τα μαλλιά μου πίσω, το πιγούνι ψηλά, βάζω να παίζει το «Sexual healing» και βγαίνω από τη σπηλιά μου. Σήμερα θα ασχοληθώ με τον λαϊκισμό και τους λαϊκιστές, γιατί έτσι την είδα την ώρα που «my emotional stability was leaving me».

Η λειτουργία του λαϊκισμού σε κάθε χώρα καλοί μου άνθρωποι, είναι να επισημαίνει προβλήματα και να καταγγέλλει ενόχους. Όσο πιο σωστός ο λαϊκισμός, τόσο πιο πολλά προβλήματα βρίσκει. Του φταίνε τα πάντα και οι πάντες (ακόμη και ο καιρός). Εκτός από τον Θεό, κάποιος πρέπει να φταίει και για τον καιρό! Καταγγέλλεις τα πάντα. Όσο πιο αντίθετος είσαι με ό,τι συμβαίνει γύρω σου, τόσο πιο τσαμπουκάς. Εσύ είσαι ο καλός, ο τίμιος, ο σωστός, όλοι οι άλλοι είναι «εχθροί». Όλοι φταίνε, οι τραπεζίτες, οι αμερικάνοι, οι ιμπεριαλιστές, το κεφάλαιο, οι βολεμένοι, οι άραβες, οι εβραίοι, η κυρία Κατίνα που τηγάνισε κοτόπουλο και μύρισε η πολυκατοικία, οι συνδικαλιστές, οι διανοούμενοι, η Αντζελίνα που δεν κατάφερε να κρατήσει τον Μπραντ Πιτ, η Μαντόνα που γέρασε, η κυβέρνηση, οι ξένοι, οι μετανάστες, οι χωρισμένοι, ο Νικολάκης που δεν πέρασε στο The Voice. Όλοι αυτοί οι «κακοί» πρέπει να πληρώσουν! Και ο κακός λύκος που τρόμαξε την κοκκινοσκουφίτσα, κι αυτός πρέπει να πληρώσει!

Εκτός από τον Θεό, κάποιος πρέπει να φταίει και για τον καιρό!

Και ο Γιώργος που είναι πονηρός και κυκλοφοράει για γαμπρός φταίει, αλλά δεν το κάνω και θέμα. Ο λαϊκιστής όμως, θέλει τον Γιώργο να πάψει να είναι πονηρός, τον θέλει δυσαρεστημένο, κουρασμένο και θυμωμένο. Εκεί θα βρει ευκαιρία να του πετάξει καμιά δεκαριά συνθήματα, «θάνατος στους προδότες», «Η Κύπρος είναι ελληνική», «ο Λαός θα νικήσει», «Και τώρα και πάντα», «ΑΠΟΕΛ ή θάνατος», «Δώστε πίσω την περούκα στη Χαρούλα», και έκλεισε! Ο λαϊκιστής δεν θέλει ώριμους πολίτες και ενεργά εγκεφαλικά κύτταρα. Προτιμά να μεταδίδει συνθήματα και φανατισμό σε ζόμπι. Προτιμά να λέει σε όλα «αι σιχτίρ» παρά να αναλάβει ευθύνη ή δράση. Όλοι οι άλλοι είναι άσχετοι, προδότες, κλέφτες, ρουφιάνοι, εκτός από αυτόν. Ο λαϊκιστής στέκεται δίπλα από τους Θεούς (και τους 12), το Βούδα, τον Κούδα, τον Αλλάχ, το Άγιο Πνεύμα και πετάει κεραυνούς στους υπόλοιπους.

«Σκέφτομαι, πως είναι δυνατόν τόσο εύκολα να υιοθετούμε τη χειρότερη προπαγάνδα του φανατισμού, τόσο αυτόματα ο καθένας να παίρνει την από πριν προκαθορισμένη θέση του, αδιαφορώντας για τα γεγονότα, αδιαφορώντας ακόμη και για τις αρχές που θεωρούσαμε δική μας κατάκτηση, συμβολή της δικής μας γενιάς στον πολιτισμό. Ίσως γιατί στο σημερινό τόσο μπερδεμένο κόσμο, χρειαζόμαστε, ενδόμυχα, ένα απλό σχήμα να υιοθετήσουμε, να στρατευτούμε και να ξενοιάσουμε. Ένα σαφές δίπολο, οι καλοί και οι κακοί (πως λέμε the good, the bad and the ugly), εμείς είμαστε από ‘δω, αυτοί από εκεί, τέλος. Ούτε πολύπλοκες σκέψεις, ούτε προσπάθεια να βρεις την αλήθεια ανάμεσα στις χιλιάδες πληροφορίες, ούτε κούραση, ούτε διλήμματα, ούτε γκρίζες ζώνες. Μαύρο – Άσπρο. Οι καλοί και οι κακοί. Εμείς και οι άλλοι. Ο καθένας, ανάλογα με το παρελθόν του, τις εμμονές του, τη γενική ιδέα που έχει για τον κόσμο, τοποθετείται αυτόματα. Και ησυχάζει. Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών – πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία. Το κεφάλαιο μας πίνει το αίμα – κηφήνες συνδικαλιστές. Νόμος και Τάξη – νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Απλά πράγματα, εύκολα, καθησυχαστικά. Η χαρά του λαϊκισμού, δηλαδή. Τα πάντα και τα αντίθετα τους. Αμερικάνοι φονιάδες των Αράβων, έξω οι μουσουλμάνοι από την Ελλάδα.

Αρκεί να ρωτήσεις: στο τάδε συγκεκριμένο ζήτημα, ποια συγκεκριμένη λύση προτείνετε

Ο λαϊκισμός είναι αντίθετος στα πάντα και σύμμαχος με όλους. Ο λαϊκισμός είναι πάντα «αντί» αλλά δεν προτείνει ποτέ. Απεχθάνεται τις προτάσεις. Είναι εύκολο να καταλάβεις τους λαϊκιστές πολιτικούς, τα λαϊκίστικα κόμματα. Αρκεί να ρωτήσεις: στο τάδε συγκεκριμένο ζήτημα, ποια συγκεκριμένη λύση προτείνετε. Τα κόμματα του λαϊκισμού δεν έχουν προτάσεις. Δεν τις χρειάζονται. Εξαντλούνται σε «μαχητικότητα». Εξαντλούνται σε συνθήματα». (Φώτης Γεωργελές).

Τι άλλο έχει φέρει ο ταχυδρόμος Maxwell; Δύο πανό με συνθήματα Λαίδη Λούση, μια σαλιαρίστρα και ένα DVD για τα πάθη του Χριστού!

Loader