«Πριν από περίπου έναν χρόνο πήρα συνειδητά την απόφαση να κάνω παιδί με δότη σπέρματος, έχοντας πλήρη επίγνωση των δυσκολιών και των προκλήσεων αυτής μου της απόφασης». Η Σάβια Ορφανίδου δεν είναι μια οποιαδήποτε μόνη γυναίκα που αποφάσισε να κάνει παιδί χωρίς άντρα. Είναι βουλευτής του συντηρητικού ΔΗΣΥ και παρά το γεγονός ότι εκλέγεται στην (κάπως πιο ανοιχτόμυαλη) Λευκωσία, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως αυτή της η απόφαση θα προκαλέσει αντιδράσεις στη βαθιά συντηρητική, θρησκόληπτη και πατριαρχική βάση του κόμματος από την οποία θα ζητήσει τη ψήφο της στις επόμενες βουλευτικές. 

Και πρέπει να το λέει η ψυχούλα σου για να κάνεις κάτι τέτοιο εδώ. 

Η Σάβια (που διανύει τον 4ο μήνα της εγκυμοσύνης της) δεν δημοσιοποίησε την προσωπική της υπόθεση για προβολή, διαφήμιση ή αποκόμιση πολιτικών ή άλλων οφελών (πιστέψτε με στην αναχρονιστική μικρή κοινωνία μας κάτι τέτοιο ισοδυναμεί σχεδόν με ταφόπλακα για τις όποιες φιλοδοξίες μιας νέας μονήρους γυναίκας) αλλά στο πλαίσιο του ρεπορτάζ της εξαιρετικής συναδέλφου Κάτιας Σάββα στον Πολίτη για την κατάφωρη αδικία που υφίστανται οι γυναίκες που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί με δότη σπέρματος και εξαιρούνται από την κρατική ενίσχυση επειδή είναι ανύπαντρες. Ναι, σωστά διαβάσατε, στην πολιτισμένη Κύπρο του 21ου αιώνα υπάρχει ακόμα νόμος που αποκλείει κάποιες γυναίκες από τα νόμιμα δικαιώματά τους με την απαρχαιωμένη λογική ότι δεν είναι ικανές να γίνουν μητέρες (ή να συμβάλλει το κράτος σ’ αυτή τους την προσπάθεια) χωρίς κάποιον άντρα στο πλευρό τους. Και υποτίθεται ότι βγήκαμε απ’ τα σπήλαια.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο ακριβώς υπάρχει ακόμα αυτός ο αισχρός νόμος, αν και το γνωστό μάβερικ Ζέλια Γρηγορίου έχει μία αρκετά διαφωτιστική (και έντονη όπως πάντα) άποψη γι’ αυτό:

Αυτή ακριβώς την αδικία έρχεται να διορθώσει η Σάβια ως βουλευτής πλέον, με επιστολή της στον υπουργό Υγείας αλλά και με εγγραφή θέματος στην Επιτροπή Υγείας της οποίας είναι μέλος, έτσι ώστε γυναίκες που για όποιο λόγο επιλέγουν να αποκτήσουν παιδί εκτός γάμου να καταστούν δικαιούχες. Γενναία λοιπόν απόφαση η δημοσιοποίηση της ιστορίας σε όλα τα επίπεδα. Γενναία όχι γιατί η Σάβια κατέφυγε σε δωρητή σπέρματος, αυτό πλέον στις μέρες μας είναι απολύτως φυσιολογικό -μη σας πω και αναγκαίο αν αναλογιστεί κανείς τις μεγάλες πιθανότητες να φορτωθείς κάποιον μαλάκα προκειμένου να αποκτήσεις μωρό- αλλά γιατί το δημοσιοποίησε ως βουλευτής και νεαρή πολιτικός που προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα τοξικό πολιτικό περιβάλλον, όπου οι γυναίκες χρησιμεύουν ως φερετζέδες προοδευτισμού όταν φυσικά δεν τις ταυτίζουν με καλλιστεία ή προσπαθούν να φωτογραφίσουν τα εσώρουχά τους μέσα στη Βουλή. 

Γενναία επίσης γιατί αν το κάνει η Σάβια και βγαίνει μπροστά και το παραδέχεται με όλη τη φυσικότητα (και λάμψη) μιας μέλλουσας γυναίκας (αλλά και το ρίσκο που εμπεριέχει για την καριέρα της) μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε γυναίκα χωρίς το φόβο του στιγματισμού. Σου λέει, είμαι 39, θέλω να γίνω μητέρα γιατί δεν είμαι ο Βουτσάς να μπορώ να τεκνοποιήσω στα 80 μου, ο ιδανικός άντρας δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στη ζωή μου και ΔΕΝ θέλω να φορτωθώ κάποιον που δεν γουστάρω μόνο και μόνο για να αποκτήσω παιδί. Άρα έρχεσαι ως κράτος και ΟΦΕΙΛΕΙΣ να με στηρίξεις σ’ αυτή μου την προσπάθεια όπως θα έκανες σε περίπτωση που παντρευόμουν τελικά τον ακατάλληλο.

Τόσο απλά τα πράγματα. Αλλά δυστυχώς όχι και αυτονόητα όπως συμβαίνει με τα πολλά από τα δικαιώματά μας που πρέπει να τα κυνηγήσεις με προσωπικό κόστος και να παλέψεις με απαρχαιωμένους νόμους, παγιωμένες ρατσιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις και φυσικά έναν περίγυρο που πάντα θα δείχνει με το δάχτυλο όποιον (και ειδικά όποια) αποκλίνει από τις επιβληθείσες νόρμες. 

Και η Σάβια, χαιδεύοντας τη φουσκωμένη κοιλιά της, μπορεί πλέον να τους υψώσει το μεσαίο.