Η ελληνική Δικαιοσύνη μίλησε ομόφωνα, σε μια απόφαση που επισφραγίζει αυτό που όλοι γνωρίζαμε. Η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση, ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που εκμεταλλευόμενο την κρίση, εκκολάφθηκε παρασιτικά καταφέρνοντας να μπει στο ελληνικό κοινοβούλιο “ενδεδυμένη με τον μανδύα πολιτικού κόμματος”. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή που μας υπενθύμισε ότι ακόμα και με όλες τις στρεβλώσεις της, η Δικαιοσύνη ως θεσμός άπτεται των ζωών ολονών μας.

Είναι πολύ νωρίς για να πανηγυρίζει κανείς ότι η απειλή της νοσηρής ακροδεξίας δεν πλανάται ακόμα πάνω από τα κεφάλια μας - η άνοδος αλλά και η αναγκαία ήττα της είναι ένα τόσο σύνθετο ζήτημα που σ’ αυτό δεν χωρούν υπεραπλουστεύσεις. Ωστόσο, η δικαστική ετυμηγορία είναι μία παρήγορη είδηση που αποτυπώνει και τα αντανακλαστικά μιας μεγάλης πλεοιοψηφίας, που όχι μόνο του άφησε έξω από τη Βουλή στις τελευταίες εκλογές αλλά έδωσε και ηχηρά το παρόν της. 

Την κοινοτοπία του κακού, την έχουμε εμπεδώσει από την Hannah Arendt. Δεν προέρχεται από ανθρώπους που επιλέγουν να είναι κακοί αλλά από ανθρώπους που απλώς δεν σκέφτονται καθαρά. Από ανθρώπους που, βλέποντας τα πράγματα μονομερώς, μέσα από παραμορφωτικούς-ιδεολογικούς φακούς, κάνουν αδιανόητα πράγματα, θεωρώντας τα προφανή και κανονικά. Με την χτεσινή απόφαση στην Ελλάδα που αποτελεί την μεγαλύτερη καταδίκη του φασισμού μετά την δίκη της Νυρεμβέργης, ας σταματήσουμε κι εμείς να στρουθοκαμηλίζουμε άλλο. 

Είναι η στιγμή να περάσει στην πρώτη γραμμή της συζήτησης και η τύχη του “δικού μας” νεοναζιστικού τέρατος. Όταν το περασμένο καλοκαίρι ρώτησαν σε τηλεοπτική συνέντευξη τον αρχηγό του εάν ανησυχεί ότι το ΕΛΑΜ "ενδέχεται να έχει την τύχη της Χρυσής Αυγής", το φαλακρό poster boy των ναζί παρομοίασε το ΕΛΑΜ με τα υπόλοιπα εθνικιστικά κινήματα της Ευρώπης που ανθίζουν και επιχείρησε να αποστασιοποιηθεί από το αδέρφο κόμμα διαβλέποντας την κατρακύλα του.

Το ΕΛΑΜ όμως δεν είναι παρα ο φτωχός συγγενής της Χρυσής Αυγής. Αρθρώνει πολιτικό λόγο και συνδιαλέγεται με την κομματική ηγεσία του τόπου η οποία βολεύεται τις περισσότερες φορές να σφυρίζει αδιάφορα για την υπάρξη του. Η επιβίωση του ΕΛΑΜ εξαρτάται από την συλλογική μας ανοχή. Όσο παγιώνεται η επικοινωνιακή ψευδαίσθηση ότι το ΕΛΑΜ είναι ένα κανονικό κόμμα, τόσο πιο πολύ κινδυνεύουμε. Είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι το ΕΛΑΜ πρέπει να ηττηθεί με την μορφή του κατεπείγοντος και η πολιτεία δεν έχει πια το άλλοθι της άγνοιας. Ούτε κι εμείς.